Toen ik als tiener de muziek vond die me aansprak, wilde ik zoveel mogelijk mensen er mee in aanraking brengen. Je voelt ergens een connectie mee en wilt dat delen, omdat je denkt dat anderen hetzelfde zullen hebben. Dus ik zette het raam van m’n kamer open en m’n boxen hard, als ik in de tram zat zette ik het volume van m’n walkman eigenlijk veel hoger dan goed was en toen ik m’n eerste auto had waren vaak de ramen open (ok, dat laatste had ook te maken dat ik geen airco had). De invloed van muziek op iemand kan enorm zijn, vooral als tiener. Ik zie dat ook bij m’n dochters wanneer ze een nummer delen en je ziet hoeveel het voor ze betekent en ze willen dat je hetzelfde ervaart. Het is dat gevoel waar Blinded by the Light om draait.
Javed (Viveik Kalra) is een Pakistaanse jongen die in het Engelse Luton woont en dankzij een schoolgenoot in aanraking komt met de muziek van Bruce Springsteen. Het is 1987, een tijd waarin het slecht gaat met de economie en ook z’n vader z’n baan kwijtraakt en heel het gezin moet meehelpen om de rekeningen te kunnen blijven betalen. Javed heeft echter een talent. Hij kan enorm goed schrijven en door de muziek van Springsteen durft hij stappen te nemen die afwijken van wat z’n strenge vader hem zegt te doen.
Blinded by the Light volgt in grote lijnen het template dat door Bend it Like Beckham (van dezelfde regisseur) is neergezet. De hoofdpersoon vindt z’n passie, dit sluit niet aan bij wat er binnen de cultuur hoort, dit resulteert in confrontaties met familie en anderen etcetera. Dat is in principe geen probleem, aangezien dat het idee achter genre films is. Het acteerwerk is ook weinig op aan te merken. Viveik Kalra speelt de hoofdrol op overtuigende wijze en zet een sympathiek karakter neer. Het grote probleem is echter hoe dominant de muziek van Bruce Springsteen is. Uiteraard gaat het om zijn muziek, maar wanneer elke emotie gedreven of uitgelegd door een nummer van deze muzikant moet ik terugdenken aan mezelf als tiener. Toen realiseerde ik me nog onvoldoende dat anderen misschien helemaal geen connectie hadden met de muziek die ik goed vond, dat het anderen misschien stoorde of ze het niets vonden. Zelf heb ik nooit naar Springsteen geluisterd en doet de muziek me dus weinig. Wanneer je vervolgens wordt overladen door z’n muziek dan kan dat averechts werken, wat voor mij het geval was. Een passie delen is moeilijk als een ander simpelweg geen of weinig interesse heeft en dat is het probleem met deze film. Het verhaal van Javed zelf was interessant, maar wanneer je constant iets moet voelen omdat Bruce Springsteen letterlijk de woorden van die gevoelens zingt dan kan dat resulteren in een gevoel van afstand. Blinded by the Light is prima gemaakt, maar wist me onvoldoende te raken. Als je echter wel z’n muziek kent zal de ervaring ongetwijfeld anders.
Ik vond de trailer erg interessant, dus ik ga ‘m zeker nog kijken. Springsteen is ook voor mij een dikke +1, maar ik kan me voorstellen dat het niet heel geslaagd is als je er niets aan vindt / niet bekend bent met de muziek.
Dan zul je er waarschijnlijk een stuk meer van kunnen genieten dan ik dat deed, zoals ik zei is het echt prima gemaakt.