Het bekijken van een film is het beetje als het leren kennen van iemand die je nog niet kent. Je weet van tevoren niet wat je kunt verwachten en naarmate je tijd doorbrengt kom je meer te weten en voel je of er een klik is. Wanneer die er niet is dan hoeft dat niet te betekenen dat het een slecht persoon is, maar dat je simpelweg te weinig raakvlakken hebt om in elkaars belevingswereld mee te gaan. In Fabric is een film die veel lovende kritieken kreeg, maar waar ik zelf maar weinig connectie mee kon krijgen.
De film draait om een rode jurk die tijdens een sale door een vreemde kledingwinkel wordt verkocht. Het kledingstuk lijkt vervloekt en iedereen die het draagt krijgt te maken met mysterieuze situaties waarin ze hun leven niet zeker zijn.
Eén ding waar regisseur Peter Strickland (Berberian Sound Studio, the Duke of Burgundy) erg goed in slaagt, is om een duidelijk gevoel te creëren. Hij zet een wereld neer vol vreemde karakters en interacties, met bizarre momenten en een unieke manier van presenteren. Los van de mening die je over de film zelf hebt is het een visie die blijft hangen dankzij het kleurgebruik en sterke geluidsmontage. Of het verhaal je ook mee zal slepen is echter zeer persoonlijk. Zelf vond ik het idee van een letterlijke “killer dress” net iets te veel “out there” om me er volledig in te laten meevoeren. Daarvoor waren de dialogen te vreemd en zagen de shots waarin de jurk bewoog om iets te doen te ongeloofwaardig uit. Ik vond het maar een vreemde bovennatuurlijke horrorfilm met hier en daar wat humor. Zoals ik al aan het begin schreef kon ik simpelweg geen hoogte krijgen van deze film, maar zullen er anderen zijn die met volle teugen kunnen genieten van deze genrefilm en er wel een klik mee zullen hebben.
Inderdaad “out there”, maar ik heb mij hier wel mee vermaakt.
Zoals de mannen van Movie Insiders wel eens zeggen, niet helemaal mijn kopje thee.