Afgelopen weekend bezocht ik de bioscoop om Crazy Rich Asians te zien, een film waar ik uiteindelijk zeer van heb genoten. Netflix had echter ook z’n zinnen op de film gezet en bood de regisseur en schrijver een bedrag waarvan ze een lange tijd goed zouden kunnen leven. Toch namen ze uiteindelijk de beslissing om niet met Netflix in zee te gaan omdat ze het belangrijk vonden dat deze film in bioscopen te zien zou zijn. Achteraf ben ik ook blij dat ik deze titel op een groot doek heb gezien, maar achteraf stelde ik mezelf wel de bovenstaande vraag. Als ik deze titel thuis op de bank had gekeken dan had ik er ook zeker van genoten, maar was de ervaring heel erg anders geweest. De film straalt een grandeur uit die in een bioscoopzaal veel indrukwekkender is. Trek je het breder dan ligt het naar mijn mening aan de film en of ik er een meerwaarde aan hecht deze in de bioscoop te zien. Een documentaire hoef ik bijvoorbeeld zelden in de bios te zien, maar een actiefilm daarentegen komt daar echt tot z’n recht. Wat ik jouw mening?

Is de waarde van een film op Netflix anders dan in de bioscoop?

De afgelopen week heb ik genoten van een weekje vakantie in de buurt van Almelo. Ik kan het als ik ergens ben niet laten om toch iets met film te doen, dus ik ging er op zoek naar een aantal verdwenen bioscopen. Daarnaast bezocht ik er ook de lokale bioscoop “Movie Unlimited Almelo”. Ze noemen zichzelf een servicebioscoop en had geen idee wat dat inhield. Bij elke bios verwacht je natuurlijk wat service, maar wat ze er hier mee bedoelen is dat je tijdens het bekijken van een film nog bestellingen kunt doen. Hier had ik wel eens over gelezen bij bioscopen in Amerika, maar dat het concept hier ook bestaat was nieuw voor me. Toch is het iets waar ik persoonlijk, zeker gezien mijn frustraties bij bioscoopbezoeken, geen fan van ben. Continue reading →

Alhoewel ik zelf de meeste vragen zelf verzin, kreeg ik recent een vraag via Twitter van Noah over de rol van Hollywood in het neerzetten van idealen. De invloed van de studio’s op ons zelfbeeld is natuurlijk enorm. De meeste films die we gezamenlijk kijken komen toch uit Amerika en dat vormt ons. We zien vaak iets waarnaar we zelf willen streven en als je naar de grote filmsterren kijkt zijn dat toch over het algemeen de ideale mannen en vrouwen. Voor vrouwen betekent dat vaak dat wanneer ze ouder zijn minder makkelijk rollen weten te bemachtigen, terwijl dit voor mannen niet geldt. Naar m’n gevoel is er wel de laatste jaren, naar aanleiding van veel aandacht hiervoor, wat verandert, maar wordt dat soms als “unique selling point” gebruikt in plaats van dat het gewoon is. Er is dus naar mijn mening nog een eind te gaan.

Wat is volgens jou de rol van Hollywood in het promoten van idealen?

Het afgelopen weekend ontving ik een mail waarin met trots werd gecommuniceerd dat de Huisvrouwen Bestaan Niet de best bezochte Nederlandse film van 2017 was. Het zijn het soort films waar ik zelf zover van weg probeer te blijven, maar blijkbaar is er een groot publiek dat van dit soort titels smullen. En ik gun de makers hun succes, maar als dit mensen het meest aanspreekt dan vraag je je toch af wat dat zegt over de kwaliteit die we maken. Dat wil niet zeggen dat er geen goede Nederlandse films gemaakt worden, maar die spreken of niet aan of krijgen onvoldoende promotie. De afgelopen jaren heb ik meer Nederlandse titels gekeken dan daarvoor en er zitten echt wel een aantal tussen die ik zo andere aanraadt (bv. Wolf), maar ik kan niet blind tien Nederlandse film opnoemen. En dat zou toch niet moeten?

Wat vind jij van de kwaliteit van Nederlandse films?

Het kijken van films is een heerlijke bezigheid, waar ik enorm veel plezier aan beleef, maar toch kan het soms enorm frustrerend zijn. Niet zozeer het kijken zelf, maar vooral omdat je je soms realiseert dat het bijna onmogelijk is om bij te blijven en alles te zien waar je interesse in hebt. Dat gevoel is aan het begin van een nieuw jaar des te sterker, omdat je dan top 10 lijsten leest en hoort en daarbij titels ziet waar je nog nooit van heb gehoord en die toch interessant lijken. Je voegt ze vervolgens toe aan je “to watch” lijst…maar die blijft maar groeien. Ik heb in het verleden al eens gevraagd of het niet een goed idee was om eens een jaar geen films uit te brengen zodat de “stress” van nieuwe releases niet aanwezig is, maar deze keer ben ik vooral benieuwd hoe je dat zelf ervaart.

Heb je soms het gevoel dat je te veel films mist en hoe ga je daar mee om?

Alhoewel het jaar inmiddels al weer een week oud is, begin ik meestal het jaar met het voor mezelf stellen van een aantal doelen voor m’n blog. De vraag van deze week is dan ook:

Wat zijn jouw film/blog gerelateerde voornemens voor 2018? Lees verder

Gelukkig nieuwjaar! De vraag deze week is wat later dan normaal, maar ook een filmkijker doet af en toe andere dingen. Alhoewel de eerste twee maanden in Amerika voor filmliefhebbers vaak een periode van “droogte” is, waarin er eigenlijk weinig goede titels uitkomen. Hier is dat totaal niet zo, aangezien hier dan juist de films uitkomen die vaak hoog scoren bij de Oscars. Iedereen heeft natuurlijk bepaalde titels waar hij/zij naar uitkijken of dat nu arthouse films zijn of de nieuwste Marvel titels. De vraag van deze week:

Welke film dit jaar kijk je het meest naar uit?