Rim of the World (2019) – Recensie

Rim of the world recensie

Het leuke aan Netflix is dat er wekelijks enorm veel content bijkomt en je af en toe totaal geen idee hebt wat je van een bepaalde titel kan verwachten. Dat kan betekenen dat je prettig wordt verrast, maar ook dat je soms titels kijkt die misschien beter niet hadden kunnen worden gemaakt. Afgelopen vrijdag verscheen Rim of the World op de on demand service. Zelf had ik er nog niets over gelezen of gehoord, maar aangezien de film geregisseerd is door McG (die ook bijvoorbeeld, 3 Days to Kill, Charlie’s Angels: Full Throttle en Terminator Salvation op z’n naam heeft staan), waren m’n verwachtingen niet hoog, maar was ik wel benieuwd naar het concept. Ik heb altijd een zwak voor science fiction en tieners tegen aliens zag er op papier interessant uit. Continue reading

Russian Doll – Seizoen 1 – Serie recensie

Russian Doll recensie netflix

Films en series waarin de tijd zich herhaalt hebben me altijd gefascineerd. Gedeeltelijk omdat ze een wereld creëren waarin de acties van de personages soms geen gevolgen lijken te hebben, maar ook omdat ze de personages dwingen om uit hun dagelijkse routine te stappen. Iedereen klaagt wel eens over de dagelijkse sleur, waarbij je elke keer hetzelfde lijkt te doen, of dat nu werk, school of gezin is. Het is voor velen de reden waarom ze zo uitkijken naar vakantie, maar zou je er eigenlijk niet voor moeten zorgen dat je ook los van die trips afwisseling hebt? De klassieker in het genre van de “time loop” is uiteraard Groundhog Day, maar ook films als Timecrimes, Primer, Donnie Darko of een serie als Day Break zijn de moeite waard (en in mindere mate een komedie als Naked). Russian Doll is een Netflix-serie die een paar weken geleden uitkwam die ook gaat om iemand die dezelfde dag steeds opnieuw beleeft. Is dit voor fans van dit soort films/series genieten geblazen? Continue reading

Love, Death & Robots (2019) – Recensie

Love Death & Robots recensie

Alhoewel er elke week een lading aan nieuwe content op Netflix verschijnt, neem ik over het algemeen de tijd om wat m’n interesse heeft te kijken. Ik voeg het wanneer het wordt aangekondigd al aan m’n lijst toe en kijk het vaak pas een aantal weken nadat het is uitgekomen. Vorige week was echter zo’n week waarin ik niet kon wachten tot de releases van Triple Frontier (recensie volgt nog), seizoen 2 van The OA en deze serie, Love, Death & Robots. Met Tim Miller (regisseur van onder andere Deadpool) en David Fincher als executive producers en een science fiction inslag, was ik erg benieuwd. De trailer had ik niet gezien en ik was dan ook totaal niet voorbereid op wat er over me heen zou komen, maar ik kon er geen genoeg van krijgen. Continue reading

Black Mirror: Bandersnatch (2018) – Recensie

Recensie Black Mirror Bandersnatch

Toen Netflix vorig jaar de eerste interactieve show op Netflix uitbracht, Puss in Book: Trapped in an Epic Tale, was ik erg benieuwd naar het concept. Maar toen ik deze korte film afspeelde kreeg ik geen interactieve opties. Ik zocht het verder niet uit, maar het concept (dat overigens ook wel eens in de bioscoop is geweest) van een keuze laten aan de kijker wat er gebeurt is fascinerend. Is het dan nog wel een film? Of is het meer een game? Afgelopen vrijdag bracht Netflix de eerste Black Mirror film uit, Bandersnatch, die ook gebruik maakt van dit concept. Weer kreeg ik het niet aan de praat. Aangezien Black Mirror één van m’n favoriete series is en ik het moest zien, besloot ik even uit te zoeken waarop je het zou kunnen kijken. M’n telefoon bleek niet te werken (waarschijnlijk omdat het geen standaard Android versie heeft), een Samsung tablet bood de optie ook niet. Apple TV, Chromecast en een Samsung smart TV was allemaal hetzelfde verhaal en de site van Netflix biedt ook geen uitgebreide lijst van ondersteunde apparaten. Uiteindelijk werkte het op een andere smart TV van Samsung wel en kon ik na flink wat frustratie eindelijk de wereld van echte interactieve TV binnenstappen. Continue reading

Wellington Paranormal – Seizoen 1 – Serie Recensie

Recensie Wellington Paranormal

Taika Waititi heeft met Thor: Ragnarok aan een groot publiek laten zien wat zijn vorm van humor is, maar veel filmliefhebbers zagen al eerder films als Boy, Hunt for the Wilderpeople en What We Do in the Shadows. De laatste, waarin een “documentaire crew” een stel vampieren volgt die samen in een huis wonen was zowel bizar als hilarisch. In die mockumentary kwamen ook heel even twee agenten voor, Officer Minogue (Mike Minogue) en Officer O’Leary (Karen O’Leary), die niet al te slim over kwamen wanneer ze naar het huis moeten om onderzoek te doen. Met Wellington Paranormal krijgen die twee karakters een eigen spinoff show. Continue reading

Tomb Raider (2018) – Recensie

Tomb Raider recensie

Tijdens de periode waarin ik stopte met bloggen had ik ineens een hoop extra tijd om andere zaken op te pakken. Eén daarvan was gamen, iets wat ik altijd heb gedaan, maar de laatste paar jaar wat minder. Er waren veel games die ik had gekocht, maar minimaal had gespeeld.

Eén van de titels was Tomb Raider uit 2013, een game die er zeer goed uit zag en een reboot was voor de franchise. Het maakte van Lara Croft een personage dat realistischer was, zowel fysiek als in haar reacties op wat er om haar gebeurde. Ze was kwetsbaar. Het duurde niet lang voordat ik “hooked” was en de game in twee weken uitspeelde en het vervolg bestelde. Ook daar heb ik erg van genoten. Met beide spellen nog redelijk vers in m’n geheugen besloot ik deze film te zien en was ik benieuwd of de film dezelfde verhaallijn zou volgen en of het karakter hetzelfde zou zijn. Continue reading

Mandy (2018) – Recensie

Recensie Mandy

Het kijken van een film waarin Nicholas Cage speelt is al jaren een gok. Alhoewel hij aan het begin van z’n carrière nog een bewuste keuze leek te maken voor de rollen die hij speelde, lijkt die tijd allang voorbij te zijn. Daardoor heeft hij in een hoop slechte films gespeeld, waarbij je soms dan wel de stille hoop hebt dat je hem “full Cage” ziet gaan (compleet overdreven acteren). Er zijn verzamelingen van YouTube video’s te vinden die zulke momenten vieren. Tegenover elke Joe of The Trust zijn minstens vijf slechte films te plaatsen. Rond Mandy was er een aardig buzz, is deze terecht? Continue reading

Life (2017) – Recensie

Recensie Life

Als je één conclusie zou kunnen trekken op basis van films die zich in de ruimte afspelen, is het misschien wel dat er zeer incompetente mensen werken bij de HR-afdeling die verantwoordelijk is voor het inhuren van z’n astronauten. Ze voeren niet de juiste tests uit om er achter te komen hoe het nieuwe personeel met stress omgaat en of ze in staat zijn basisprotocollen te volgen die de veiligheid van iedereen garanderen. Als dit soort astronauten bij de NASA zouden werken zou de organisatie door de extreme kosten niet meer bestaan en zou de aarde allang niet meer bestaan. Maar zoals met elke film, is het de bedoeling dat je even niet over de details nadenkt en je mee laat voeren. Als je dat doet bij Life, levert dat een vermakelijke film op? Continue reading