Ieder mens heeft een aantal basisbehoeften. We willen eten hebben en een warm dak boven ons hoofd, maar ook warmte en liefde van anderen zijn erg belangrijk en maken deel uit van ons DNA. We zijn geprogrammeerd om ons te vermenigvuldigen om er voor te zorgen dat ons unieke DNA niet verloren gaat en we op die manier blijven voortbestaan. Mark O’Brien (John Hawkes) heeft dezelfde behoeftes, maar omdat hij polio heeft kan hij z’n spieren niet gebruiken. Hij kan wel praten en z’n hoofd een klein beetje bewegen, maar hij heeft constant hulp nodig en kan niet langer dan drie uur zonder z’n “metalen long”, een grote machine die hem helpt om te ademen. Hij is een dichter en erg gelovig en ondanks z’n handicap weet hij toch veel te bereiken in z’n leven. Ondanks dat hij mentaal zeer gezond is, weet hij dat hij met het lichaam dat hij heeft niet erg oud zal worden. Op z’n 38e is hij nog steeds maagd en wanneer hem wordt gevraagd om een artikel te shcrijven over de problemen die gehandicapten ervaren op het gebied van sex, besluit hij dat hij dat zelf ook wil ervaren.
Alhoewel hij altijd de juiste woorden klaar heeft is hij nog nooit intiem met een vrouw geweest. Door z’n onderzoek hoort hij over een professionele sextherapeute waar hij graag in contact wil komen. The Sessions gaat over sex, maar gaat daar op een realistische en gevoelige manier mee om. Het vertelt het verhaal van een man die één van de mooiste dingen in het leven wil ervaren. Zijn therapeute, Cheryl (Helen Hunt), is er om sex met hem te hebben, maar ze behandelt hem met respect en probeert hem zeker te laten voelen over zichzelf wanneer hij alleen is met een naakte vrouw. Mark praat regelmatig met priester Brendan (William H. Macy) aangezien het voor hem belangrijk is dat de kerk zijn acties goedkeurt.
De acteerprestaties zijn stuk voor stuk goed. John Hawkes vervormt z’n lichaam zo in de film dat hij erg geloofwaardig overkomt. Hij geeft het karakter leven, door een man neer te zetten die ondanks z’n handicap het meest uit het leven wil halen. Hij praat met een zachte stem, omdat z’n karakter maar erg weinig zuurstof binnenkrijgt en daardoor relatief zwak is. Helen Hunt is ook formidabel en verschijnt zelfverzekerd zonder kleren voor de camera. Haar Cheryl is een karakter die erg menselijk is en die ondanks haar vreemde werk gewoon getrouwd is en een zoon heeft. Het is een faschinerend verhaal, helemaal als je weet dat het een waargebeurd verhaal is, gebaseerd op een artikel dat Mark O’Brien schreef. Het gaat op voortreffelijke wijze om met een onderwerp waar je niet zo snel aan zou denken en laat zien dat je met een handicap zelfde behoeftes hebt en die kan bevredigen. Is het controversieel om iemand in te huren om sex mee te hebben? Zelf denk ik het niet en deze weet dat goed te illustreren.
