De Nederlandse filmindustrie heeft de afgelopen jaren een groot aantal kinderfilms geproduceerd. Films zoals Het Geheim, Kikkerdril, Het Paard van Sinterklaas zijn stuk voor stuk leuke films voor de kleinere filmkijker.
Mijn Opa de Bankrover is de volgende film in dit rijtje en gaat over een vader/opa (Michiel Romeyn) die na de dood van zijn vrouw door z’n kinderen bestempeld wordt als dement. Zijn kleindochter Grace (Zoë van der Kust) ziet echter dat er meer speelt en probeert hem zo veel mogelijk te helpen. Haar eigen vader heeft ze nooit gezien en behalve zijn naam weet ze eigenlijk niets van hem behalve dat hij uit Suriname komt. Haar moeder wil niet vertellen waarom ze niet meer bij hem is. Wanneer haar opa een foto van hem laat zien wordt haar drang om meer over hem te weten aangewakkerd en is er niets meer wat haar kan stoppen in haar zoektocht naar de antwoorden op haar vragen.
Als kijker wordt je langzaam geïntroduceerd in de wereld van de familie de Haan. Het is een familie met een handelsgeest aangezien ze onder andere een café, een bakkerij en advocatenkantoor hebben. Ze wonen vlak bij elkaar en brengen, samen met een grote groep kinderen, veel tijd met elkaar door. Een hechte groep waar Grace af en toe tegen in moet gaan om zaken voor haar opa gedaan te krijgen. De film lijkt voornamelijk in Rotterdam te zijn opgenomen, met hier en daar een shot dat buiten de stad is opgenomen (bijvoorbeeld in Den Haag). Als Rotterdammer zal je bij een autoritje van de opa al snel merken dat niet alles helemaal klopt en hij wel heel snel van rijrichting verandert, hetzelfde is het geval als Grace en opa Gerrit na schoenen te hebben gekocht naar de bank gaan. Dan lopen ze niet de juiste kant op. Het zijn kleine dingen die waarschijnlijk de meesten niet zullen opvallen, maar leuk als je de stad kent.
De film bevat veel grappige, maar ook spannende momenten. Het taalgebruik is af en toe naar mijn mening iets te grof voor de jongste kijkers (vooral als Yes-R en Lange Frans in beeld verschijnen, die overigens zeer snel op de zenuwen werken in deze film maar gelukkig maar een kleine rol hebben als verslaggevers), maar dat is slechts op een paar plaatsen het geval. De bankoverval in de film zit goed in elkaar en heeft een prima twist die in zo in een grote Hollywood film zou kunnen passen. Voor een kinderfilm bevat de film ook veel emotie en weet meer medeleven op te wekken dan bijvoorbeeld Sonny Boy dat wist te doen. Net zoals in Sonny Boy bevat deze film ook een gedeelte dat geschoten is in Suriname. Het is slechts een klein gedeelte van de film, maar in dat kleine gedeelte weet het een realistisch beeld van het land te laten zien, met de schoolkinderen in uniform, de felgekleurde bussen en de staat van sommige wegen.
Mijn Opa de Bankrover is een goede familiefilm, met prima acteerwerk die voor zowel jong als oud voldoende vermaak biedt.
Pingback: Sonny Boy (2011) « Filmkijker