The Big Sleep (1946) – Overgewaardeerd?

The Big Sleep is een film die in zeer veel “beste films” lijsten voorkomt en die ook op IMDB in de top 250 staat. Reden genoeg dus om deze film te kijken. Is deze film, met Humphrey Bogart en Lauren Bacall, geregisseerd door Howard Hawks, echt zo goed of moet deze film van de toplijsten verdwijnen?

Humphrey Bogart speelt, net zoals hij dat ook in the Maltese Falcon deed, een privé detective (in dit geval Philip Marlowe) die wordt ingehuurd door een rijke generaal die familieproblemen heeft. Marlowe moet uitzoeken wie hem blackmailt en raakt daarbij verwikkeld in een web van criminaliteit, moord en verleiding.

Helaas is dit web zo ingewikkeld dat het verhaal bijna niet te volgen is. Er worden zoveel namen genoemd en er gebeurt zo veel dat je als kijker geen idee hebt wie iedereen is en wat er precies gebeurt. Meerdere reviewers (zelf Roger Ebert) bevestigen dat het plot zeer moeilijk te volgen is (zelfs de scriptschrijvers wisten niet door wie een bepaald karakter vermoord werd).
Ik kijk films om als eerste een goed verhaal te zien, daarna komen pas zaken als het acteren, hoe het verhaal in beeld gebracht is, de muziek etcetera. In dat opzicht is the Big Sleep geen goede film. Maar waarom dan toch die positieve verhalen?

Waar de film in uitblinkt zijn de dialogen. Deze zijn zeer scherp zoals de volgende voorbeelden duidelijk maken:

Eddie Mars: Convenient, the door being open when you didn’t have a key, eh?
Philip Marlowe: Yeah, wasn’t it. By the way, how’d you happen to have one?
Eddie Mars: Is that any of your business?
Philip Marlowe: I could make it my business.
Eddie Mars: I could make your business mine.
Philip Marlowe: Oh, you wouldn’t like it. The pay’s too small.

Philip Marlowe: Oh, Eddie, you don’t have anybody watching me, do you? Tailing me in a gray Plymouth coupe, maybe?
Eddie Mars: No, why should I?
Philip Marlowe: Well, I can’t imagine, unless you’re worried about where I am all the time.
Eddie Mars: I don’t like you that well.

Vivian: What will your first step be?
Philip Marlowe: The usual one.
Vivian: I didn’t know there was a usual one.
Philip Marlowe: Well sure there is, it comes complete with diagrams on page 47 of how to be a detective in 10 easy lessons correspondent school textbook and uh, your father offered me a drink.
Vivian: You must’ve read another one on how to be a comedian.

Bogart, die tijdens het filmen in scheiding lag met zijn vrouw en iets was begonnen met Bacall (met wie hij later getrouwd is), speelt zijn rol voortreffelijk. In z’n scenes met Bacall spettert de aantrekkingskracht tussen de twee van het scherm af en er zijn nadat de film al klaar was nog extra scenes geschoten om dit feit te benadrukken.
De sfeer is een mix van onderwereld en glamour, waarbij je altijd op je hoede dient te zijn en dat de film in zwart-wit is benadrukt dit des te meer.

Ondanks de goede dialogen, sfeer en het acteerwerk blijft het verhaal achter, waardoor ik er niet volop van heb kunnen genieten. Zoals de score ook aangeeft, is het een film die niet slecht is, maar naar mijn mening zeker geen plaatst verdient in een top 250 lijst.

Score: 7

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *