In 1922 opent op de Oude Delft 9 het theater/bioscoop Luxor, gerund door Johannes Visser. Vijf jaar later valt echter al het doek en op 1 december 1927 opent op dezelfde locatie het Roxy Theater.
De zaal heeft 354 stoelen en bezoekers kunnen kiezen op welke rang ze willen zitten, met dus verschillende prijzen afhankelijk van de keuze.
Het theater is succesvol tot 1967, waarna het wordt verbouwd en de naam Studio D krijgt. Tijdens de opening van de bioscoop zei de bondsdirecteur J.G.J.Bosman dat hij de metamorfose van het gebouw zag “als de afbraak van een verleden en de oprichting van een totaal nieuw bedrijf gericht op de toekomst van de film en een nieuw filmpubliek”. Hij noemt het een avant-garde theater dat in een studentenstad als Delft zeer goed op z’n plaats is.
Het aantal stoelen wordt teruggebracht naar 171, waardoor er meer beenruimte is. Voordat de film begint hangen er twee doeken voor het scherm, die worden geopend wanneer de film begint. De zaal heeft zachtwitte muren van kalksteen en de vloer heeft gebroken rode vloerbedekking die omlijst is door dik goudgeel tapijt.
Op 24 januari 2001 sluiten de deuren definitief, waarbij Vertical Limit de laatste film is die er wordt vertoond. Het gebouw verandert daarna van bestemming en is nu een woongelegenheid voor studenten.
Bronnen:
Cinema Context
Delft Archief
Pixotale (Stimo Smit)
Film, 1 mei 1969
Bekijk ook:
De verdwenen bioscopen van Rotterdam
De verdwenen bioscopen van Schiedam
De verdwenen bioscopen van Almelo
De verdwenen bioscopen van Gouda
De verdwenen bioscopen van Paramaribo
Studio D is niet omgezet naar woongelegenheid voor studenten, maar gekocht en verbouwd door een studentenvereniging. De bioscoopzaal is sociëteitszaal, de bar is nog steeds de bar, en de projectorruimte is keuken. De toiletten zijn nog steeds de toiletten. Ja, erboven wonen studenten, maar dat waren vroeger ook al woningen volgens mij.