Als het gaat om komedie lijkt er geen onderwerp te zijn waar je geen grappen over kan maken en Sacha Baron Cohen heeft dat met z’n verschillende films bewezen door ze zowel te schokken als te laten lachen. Ali G, Borat en Brüno waren allemaal karakters die gebaseerd waren op stereotypes en waarmee hij succesvol commentaar kon geven op de maatschappij door de reactie van anderen. In The Dictator is Cohen dictator Aladeen. Hij weet meteen duidelijk te maken wat de toon van de film is door de film op te dragen (in loving memory of) aan Kim Jong Il.
Aladeen wordt gezien als een grote bedreiging voor de rest van de wereld en de VN dwingt hem om naar Amerika te komen om vragen te beantwoorden. Wanneer hij er eenmaal is verliest hij z’n baard en herkent niemand hem meer. Omdat hij niet gewend is om op een normale manier met anderen om te gaan (hij laat iedereen vermoorden die het niet met hem eens is) resulteert dit in een grappig “vis uit het water” verhaal. De film bevat een aantal heel erg foute grappen (bijvoorbeeld over verkrachting), maar dit kan je bij een Cohen film verwachten, hij wil schokken. Hij weet ook perfect wat grappig is, dus het duurt nooit lang voordat je een grap voorbij ziet komen waarom je zal lachen. Een aantal scènes geven leuk commentaar op de maatschappij en er wordt ook regelmatig met stereotypes gespeeld.
Het is niet een film waar iedereen van zal kunnen genieten. Als je geen fan bent van z’n vorige films dan zal The Dictator je mening niet veranderen. Zelf heb ik echter van begin tot einde kunnen lachen en kijk uit naar het volgende personage dat Cohen zal verzinnen.
Score: 8