Ana Barredo is de regisseur van de documentaire The Table. Hierin wordt een groep personen gevolgd die elkaar helpen in de moeilijke wereld die Hollywood heet. De review van de film is hier te vinden. Meer informatie is te vinden op de website.
Je werd door Marc Zicree uitgenodigt om een bijeenkomst van The Table bij te wonen nadat je ‘m ontmoette bij de productie van de Twilight Zone collectie. Wat was je eerste indruk van de groep?
Marc wist dat ik ook films maakte en bleef de groep elke keer noemen, maar het was pas in 2009 dat ik er aan toe kwam om een vergadering te bezoeken. Het was een tijdje geleden sinds ik een film had gemaakt en ik had eigenlijk helemaal niet het voornemen om er nog eentje te maken. De enige reden waarom ik er heen ging was zodat ik Marc kon zeggen dat ik er was geweest en dan zou ik er klaar mee zijn. Toen ik bij The Table die avond echter de verhalen over de projecten, problemen waar ze tegen aan liepen, updates etc. van de leden hoorde was ik geïnspireerd om weer iets te maken! Aan het einde van die eerste vergadering wilde ik niet alleen weer films gaan maken, maar had ik ook het perfect onderwerp voor m’n volgende project gevonden!
De documentaire laat zien in hoeverre iedereen ook bereid is elkaar te helpen, waardoor je de mogelijkheid kreeg om een aantal bekende acteurs, producers en regisseurs te interviewen. Heeft de groep je nog op andere manieren geholpen om de documentaire te realiseren?
Aangezien dit m’n eerste poging was om een documentaire te maken, had ik geluk dat Roger Lay, Jr. deel deel uit ging maken van het productieteam nadat hij m’n eerste ruwe montage tijdens een screening had gezien (mogelijk gemaakt door Joel Gonzales die ook lid is van The Table) in het Montalban Theater in Hollywood. Roger bood aan om de kwaliteit van de productie van The Table te verhogen. Roger’s eerste feature was 95 Miles to Go (HBO), de Ray Romano documentaire. Deze eerdere ervaring maakte hem een waardevol aanwinst voor het project. Natuurlijk ontmoette ik Roger door, wie anders, Marc Zicree!
Aangezien het filmen een jaar lang plaats vond moet het selecteren van beelden een moeilijke zijn geweest. Hoe heb je beslist wat je wilde gebruiken en zijn er ook stukken die je er graag in had gezien, maar die het uiteindelijk niet haalden?
Die keuze maken vond ik moeilijker dan door 60 uur aan beelden te gaan en te beslissen welke het uiteindelijk zouden worden. Ik hoop dat wanneer The Table uitkomt op DVD het mogelijk is om verhalen van andere leden van The Table in de Special Features op te nemen. Hun verhalen zijn namelijk net zo interessant als degenen die wel gebruikt zijn. Er is bijvoorbeeld Robert Amico, een werkend acteur en producer die besloot dat hij elke maand een script zou schrijven – en dat heeft hij de afgelopen 36 maanden gedaan! Dan is er ook nog Sara Jo Elice, die zichzelf introduceert als een herstellend milieu-ingenieur. Sara who introduces herself as a recovering Environmental Engineer. Sara studeerde met 2 Bachelor’s degreees en een Master Degree af aan MIT, maar besloot het allemaal op te geven om full time actrice te worden. Ik volgde daarnaast het productieproces van een korte film geproduceerd door The Table van begin tot de première in LA.
Nu deze documentaire uit is, is het aantal mensen die The Table bezoeken gegroeid en zo ja, heeft dat iets verandert aan de dynamiek van de groep?
We zijn op het moment nog steeds bezig met het zoeken naar distributie voor The Table, dus de enige manier om deze documentaire te zien is op festivals. De vraag die ik telkens als eerste krijg na een screening is “Waar is de volgende Table vergadering volgende week donderdag?”. Ik kan alleen maar voorstellen hoeveel groter de groep zal zijn wanneer de film uiteindelijk beschikbaar is voor een breder publiek.
Je hebt ook een onafhankelijk en een korte film gemaakt voordat je deze documentaire maakte. In hoeverre is het proces van het maken van de film anders?You have also made an indie feature and a short before doing this documentary.
Het besluit om een documentaire te maken was een logistieke aangezien het veel beter leek te passen bij iemand die van negen tot vijf werkt. Aangezien dit een “one-woman operation” was, maakte dat het makkelijker om interviews te doen en naar shoots te gaan op moment dat het mij uitkwam. Ik ontdekte ook hoeveel plezier ik haalde uit het proces van het maken van een documentaire. De traditionele manier van het maken van een film begint altijd met een script. Dat betekent dat elke scène van te voren al vast staat en er eigenlijk geen verrassingen zijn. Het maken van een documentaire is compleet tegenovergesteld. Ik zette mezelf een doel: om de the Table voor een jaar te volgen – en wat er gebeurt, gebeurt. Ik wist niet hoe het verhaal zich zou ontwikkeling tegen de tijd dat het jaar voorbij was. Ik vond dat proces zeer aantrekkelijk.
Heb je plannen voor toekomstige films/documentaires?
Voor het volgende project werk ik, samen met Roger Lay (co-producer van THE TABLE), aan een tachtiger jaren tijdreis film met de titel AUTO REVERSE. De bedoeling is om deze maand te beginnen met filmen. Je kan ons volgen op Twitter @AutoReverseFilm voor updates over de voortgang van de film. Ik kijk er naar uit!
Waarom zouden mensen The Table moeten zien?
Mijn doel is om een film te maken die mensen inspireert die iets willen bereiken – op dezelfde manier waarop deze groep me inspireerde na die eerste vergadering die ik bijwoonde.