My Best Fiend – Klaus Kinski (1999) – Recensie

Review documentaire over Klaus Kinski door Werner Herzog

Als je Klaus Kinski op IMDB opzoekt dan zie dat hij in een indrukwekkend aantal films en TV shows gespeeld heeft, 135 op precies te zijn. Toch heb ik hem slechts in één film, het briljante Fitzcarraldo. Met een constante agressieve blik in z’n ogen kreeg ik het gevoel dat hij iemand was die onvoorspelbaar was en een hint van gekte had in, net zoals het karakter dat hij speelde. Werner Herzog heeft vijf films met hem gemaakt en had een speciale relatie met hem. Hij kende hem al voordat ze samenwerkten, toen hij al een stuk jonger was en in hetzelfde huis met hem woonde. Met deze documentaire, gemaakt nadat Klauski overleden was, blikt Herzog terug op zijn leven, een man waar hij gewerkt had, maar waarmee hij ook gevochten had. Het ging zelfs zo ver dat Herzog bijna een keer het huis van Kinski in brand heeft gestoken.

Review of the documentary about Klaus Kinski by Werner Herzog

De documentaire opent met Kinski op een podium, waarbij hij hard in een microfoon staat te schreeuwen en weigert hem af te geven. Herzog vertelt hoe hij Kinski leerde kennen en dat hij toen al erg eccentriek was en erg wild en gewelddadig was die af en toe naakt rondliep. Het was niet altijd makkelijk om met hem te werken en Kinski dreigde verschillende keren om films te verlaten (iets wat hij bij andere regisseurs ook daadwerkelijk gedaan had). Herzog vertelt dat toen ze werkten aan Fitzcarraldo dat hij Kinski vertelt heeft dat hij hem dood zou schieten als hij weg zou gaan en Kinski bleef vervolgens. Tijdens het filmen van voelden de lokale mensen zich niet op hun gemak bij hem omdat hij regelmatig uitbarstingen had (ook in deze documentaire te zien). Ze boden Herzog zelfs aan om hem te vermoorden als hij dat wilde.

Review of the documentary about Klaus Kinski by Werner Herzog

Naast de onvoorspelbare kant laat Herzog ook zien dat je moest weten hoe je met hem om moet gaan en hij interviewt verschillende acteurs die geen probleem hadden om met hem te spelen. Kinski stopte alles in zijn rollen en dat blijkt ook duidelijk in zijn films. Ik wist van te voren niet veel over Kinski, maar Herzog weet het briljante (en de gekte) van hem naar voren te laten komen. De persoonlijke verhalen, de beelden op de sets maken het een boeiende Herzog documentaire over iemand die hij als vriend beschouwde.

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

One thought on “My Best Fiend – Klaus Kinski (1999) – Recensie

  1. Pingback: Nosferatu the Vampyre (1979) – Recensie | De Filmkijker

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *