Elke jaar worden in Nederland een aantal televisiefilms geproduceerd, die naast de TV ook af en toe in de bioscoop verschijnen. Ze zijn gedeeltelijk betaald met subsidies. De afgelopen maanden heb ik er een aantal van gekeken en was ik er positief door verrast. Ik moet toegeven dat ik niet de grootste fan ben van de Nederlandse film, maar met een aantal van die films is m’n mening langzaam aan het veranderen. Vooral de misdaadfilms zijn goed.
Het verhaal gaat over de crimineel crimineel Mirko, die al jaren uit de handen van de politie kan blijven. Een speciale groep binnen de politie heeft als doel om hem eindelijk te pakken. Wanneer Mirko de zoon van een concurrent vermoord heeft hij niet langer de controle over z’n eigen situatie. Wanneer hij er ook achterkomt dat hij mogelijk een dochter heeft wordt het alleen maar moeilijker.
Met een titel als Cop vs. Killer verwachtte ik een psychologisch spel tussen de twee, maar dat is niet wat de film biedt. Het is helaas een zeer simpele misdaadfilm waar de karakters niet genoeg diepte hebben om jezelf te kunnen verliezen in de film. De film bevat een hoop clichés waardoor er maar weinig verrassingen zijn. Er wordt te weinig tijd besteed aan de kant van de politie, waar ook nog eens een mol blijkt te werken. Tegen de tijd dat duidelijk is wie het is, ben je al bijna vergeten dat er eentje was. It should be a dramatic moment, but didn’t feel like one.
Iets waar ik ook niet van genieten was de manier waarop de film er uit zag. Bijna alle kleur was verwijderd, waardoor het bijna een zwart wit film leek. Het zou moeten bijdragen aan de sfeer, maar het viel me constant op. Niet alles was echter slecht. Acteur Jeroen Willems valt op als Mirko en steelt de show in elke scene. Ik kreeg het gevoel dat deze film zoveel meer had kunnen zijn en werd uiteindelijk teleurgesteld. De film zal wat tijd doden, maar zie de film meer als een lange aflevering van een TV show dan een volwaardige film.
