Sonny Boy, een verfilming van het gelijknamige boek van Annejet van der Zijl, vertelt het waargebeurde verhaal van Waldemar Nods (Sergio Hasselbaink) die in de jaren 20 van de vorige eeuw uit Suriname vertrok om in Nederland te gaan studeren. Het is een grote verandering van omgeving, in een land waar er met een schuin oog wordt gekeken naar mensen die er anders uit zien. Hij ontmoet er Rika (Ricky Koole), een moeder die samen met haar kinderen haar man heeft verlaten en naast het gevecht om de kinderen ook de eindjes maar moeilijk bij elkaar kan knopen. Alhoewel de twee initieel maar weinig contact hebben, groeit er iets tussen de twee en proberen ze samen een mooi leven op te bouwen. Dit blijkt niet zo makkelijk, want het verschil in huidskleur, vooroordelen en een wereldoorlog zorgen er voor dat ze constant onder druk staan.
Sonny Boy begint in Suriname en het is leuk om te zien hoe het gebied rond fort Zeelandia, dat toch in het centrum van Paramaribo ligt, omgetoverd is tot een authentiek uitziende locatie met prachtige kostuums. Dat oog voor detail in de aankleding is gedurende de gehele film goed. Er rijden oude auto’s rond, de huizen zijn naar de tijd ingericht en het straatleven ziet er realistisch uit.
Waar het echter aan schort bij deze film is dat er wordt geprobeerd om veel te vertellen dat de diepgang en emotie regelmatig lijken te missen. De film begint zoals gezegd in Suriname waarin Waldemar in de rivier aan het zwemmen is. Zijn vader komt in een boot langs en vertelt hem dat hij naar Brazilië gaat en voorlopig niet terug zal komen. Het voelt vreemd aan omdat er helemaal niet duidelijk wordt gemaakt wat voor man z’n vader was en wat hij precies deed. Sonny Boy is geen korte film (hij duurt 130 minuten) en dan moet je als kijker meegesleept worden in de gebeurtenissen. Helaas is de overtuiging er niet en voel je bijna nergens voldoende mee met de karakters. Dit komt ook doordat het acteerwerk niet altijd even sterk is.
Bij een historische film zou je na het zien van de film een zo compleet mogelijk beeld moeten kunnen vormen van de hoofdpersonen, maar aan het einde bleef ik toch nog met veel vragen zitten die onvoldoende beantwoord werden. De film is mooi geschoten en het is duidelijk dat er een aardig budget voor de film beschikbaar was (alhoewel de effecten van een scene waarin een boot wordt beschoten wordt niet helemaal overtuigend is). Toch zijn er zo nu en dan kleine irritaties die voorkomen dat je jezelf volledig in de film verliest (zo worden de Duitse soldaten bijvoorbeeld door Nederlanders gespeeld (je hoort duidelijk een Nederlands accent))). Enkele dagen na Sonny Boy keek ik Mijn Opa de Bankrover en wanneer je je daar meer betrokken in het verhaal voelt, dan weet je dat de kwaliteit helaas niet helemaal is zoals je had gehoopt.
Score: 6