Als je op Wikipedia zoekt naar het “found footage” genre dan zie je dat er, alhoewel er daarvoor ook titels waren, na The Blair Witch Project een ware explosie van titels is geweest. De meeste daarvan zijn onbekende films en natuurlijk met een goede reden. Het maken van een found footage film kan heel goedkoop gedaan worden. Er hoeft over het algemeen minder gelet te worden op cameravoering, hoe de beelden er uit zien en of alles wel in focus is. En natuurlijk zijn er diverse uitzonderingen waar er wel budget was en er bewust voor gekozen is als effectief middel om een verhaal te vertellen (Cloverfield, Chronicle, End of Watch en Europa Report om maar enkele titels te noemen). Het Noorse Trollhunter verscheen recent op Netflix en is ook deze stijl opgenomen. Is dit een betere aanpak van de Noorse mythologie dan het verschrikkelijke Trolls? Lees verder