Passie. Een gevoel dat overweldigend is, meesleept en iemand naar eenzame hoogte kan brengen. Niet iedereen zal z’n passie volgen tot die hoogte omdat er bijvoorbeeld geen geld mee te verdienen is of omdat de zaken die je er voor op zou moeten geven niet opwegen tegen het genot en plezier dat je er uit haalt. Dirk Brossé is iemand die al vroeg wist wat z’n passie was: Muziek. Als kleine jongen werd hij betoverd door de klanken om zich heen en werd hij diep geraakt toen hij voor de eerste keer een trompet hoorde. Hij besloot zijn passie te volgen en groeide uit tot componist en dirigent. De prijs die hij daarvoor heeft moeten betalen is echter hoog. In deze documentaire zie je als kijker het leven achter het succes.
Brossé reist de wereld rond voor z’n werk, soms is dat naar Amerika om in grote arena’s een orkest te dirigeren die Star Wars muziek speelt, dan weer naar China om daar muzikanten te leiden. Het is een druk bestaan waar hij helemaal in op gaat, waarbij het enige houvast de muziek zelf, z’n rituelen in de kleedkamer en af en toe het bezoek van z’n vouw lijken te zijn. Hij is zich zeer bewust dat hij door z’n toewijding zeer eenzaam is en ook veel kapot heeft gemaakt dat onherstelbaar is. Ondanks alles lijkt hij maar weinig spijt van die keuze te hebben omdat hij doet waarvan hij droomde.
Daarbij zijn z’n werkzaamheden niet altijd even makkelijk. Wanneer hij filmmuziek maakt voor Singularity van regisseur Roland Joffé (The Killing Fields, The Mission) staat hij op het punt om er mee te stoppe. Hij moet elke keer z’n muziek herschrijven en Joffé knipt op een gegeven moment zelf de geschreven muziek op, iets dat Brossé niet kan waarderen. Door interviews met Brossé, zijn vrouw en hem te volgen tijdens zijn werk en verschillende ontmoetingen begrijp je de wereld waarin hij leeft. Deze documentaire brengt op fascinerende wijze de successen en frustraties van z’n werk in beeld. Brossé laat je als kijker stilletjes dromen, waarbij je je afvraagt tot welke hoogte je eigen passie je zou kunnen leiden.
