Bepaalde regisseurs hebben door hun oeuvre enorm indruk weten te maken, waardoor je als met bepaalde verwachtingen hun films kijkt. Of dat nu het geweld, de dialogen en referenties naar andere films zijn in het werk van Tarantino, het vreemde aan David Lynch z’n werk of de praktische manier waarop Christopher Nolan alles op film vastlegt, je hebt als filmliefhebber een bepaalde verwachting wanneer hun naam in beeld verschijnt. Het is iets waar je naar uitkijkt als je een titel van hen gaat zien. Alfred Hitchcock is ook een regisseur waarvoor dat geldt. Over de jaren heb ik veel van z’n films gezien en ik hou van de manier waarop ze er uit zien (natuurlijk bepaald door de periode waarin ze gemaakt zijn). Maar natuurlijk ook de manier waarop karakters met elkaar omgaan en de spanning. To Catch a Thief was een film van hem die ik nog niet gezien had en toegevoegd had aan m’n blindspot lijst voor dit jaar. Het bleek uiteindelijk een ietwat teleurstellende film te zijn. Continue reading →