Victoria (2015) – Recensie

Recensie Victoria

Naarmate film zich ontwikkelde, veranderde ook de manier waarop verhalen verteld werden. Dat gebeurde op verschillende vlakken, zoals de positionering van de camera, de introductie van geluid en kleur en de ontwikkelingen op het gebied van special effects. Er werd geknipt en geplakt om spanning of snelheid te suggereren en in de jaren tachtig, onder invloed van de muziekvideo’s op MTV werden de cuts steeds sneller. Lange shots werden gezien als traag en niet spannend.

Toch is dat inmiddels veranderd en hebben we de afgelopen jaren steeds meer lange scenes gezien die in één take opgenomen zijn. Denk daarbij aan films als Children of Men of de openingsshot van Spectre. Maar filmmakers willen dat concept verder pushen. Er was natuurlijk vorig jaar Birdman, die door middel van slim filmen en editen de suggestie wekte dat alles in één keer opgenomen was, alhoewel de realiteit anders was. Russian Ark uit 2002 was de eerste film die, dankzij de ontwikkelingen op het gebied van apparatuur, in één shot kon worden gefilmd, met 2000 extra’s die allemaal een stukje geschiedenis uitbeelden in verschillende kamers van het Hermitage museum. Nu is er Victoria, een film met één verhaal, dat in één take in de straten van Berlijn is opgenomen en maar liefst een onafgebroken 138 minuten duurt. Lees verder

The Look of Silence (2014)

Recensie The Look of Silence

Elk persoon doet wel eens iets waarvan degene weet dat dit eigenlijk niet goed is. Ondanks die kennis besluiten we echter toch door te gaan omdat we voor onszelf een reden verzinnen om onze actie(s) goed te praten. Als we er op aan gesproken worden kunnen we prima uitleggen waarom we iets gedaan hebben, waarbij ons schuldgevoel vaak niet eens meer aanwezig is, simpelweg omdat we onszelf al hebben wijs gemaakt dat iets geoorloofd was.

Joshua Oppenheimer liet met z’n spraakmakende documentaire The Act of Killing zien welke gruwelijke taferelen zich afspeelden in het Indonesië van de jaren zestig. Meer dan een miljoen mensen werden vermoord omdat ze communisten zouden zijn en Oppenheimer richtte zijn camera op de mannen die verantwoordelijk waren. Ze vertelden openlijk over wat ze deden en speelden het zelfs na in allerlei filmstijlen, wat het geheel nog surrealistischer maakte.

In die documentaire was de focus vooral op de daders en overlevenden en nabestaanden kwamen maar kort in beeld. Met The Look of Silence wordt echter die belangrijke kant van het verhaal ook belicht, waarbij de focus ligt op één gezin, waarvan de oudste broer, Ramli, destijds op een verschrikkelijke manier zijn einde vond. Lees verder

Inside Out (2015) – Recensie

Recensie Inside Out

Als je naar de geschiedenis kijkt van Pixar dan valt op hoeveel fantastische films de animatiestudio gemaakt heeft, waaronder de Toy Story-trilogie, Monsters Inc., Finding Nemo, Up, Ratatouille en WALL-E. Mensen waren altijd benieuwd naar nieuwe Pixar films, niet alleen omdat de verhalen erg orgineel en emotioneel waren, maar ook omdat de animatie met elke film nog fantastischer werd. Toch bracht de studio een aantal films uit die niet de lovende recensies ontvingen die ze ervoor kregen (de Cars films zijn goede voorbeelden). Vorig jaar kwam er zelfs geen film uit, alhoewel ze dat sinds 2006 jaarlijks deden. Pixar is nu terug met Inside Out (hier ook bekend onder Binnestebuiten). Zijn ze daarmee weer terug in oude vorm of is het opnieuw een teleurstellende film? Lees verder

Kung Fury (2015) – Recensie

Recensie Kung Fury

Kung Fury is een titel waar ik al geruime tijd naar uit keek. De titel is geschreven, geregisseerd door de Zweedse David Sandberg, die ook de hoofdrol speelt. Zijn idee was om een eerbetoon te maken aan de actie en politiefilms van de jaren tachtig. Met een aantal vrienden maakte hij een trailer en daarna begon hij een Kickstarter campagne om zijn film te maken. Het doel om 200.000 dollar op te halen werd al snel gehaald en met uiteindelijk meer dan 630.000 dollar begon de productie: Een film van 30 minuten die gratis online te kijken zou zijn. Na getoond te zijn op het filmfestival van Cannes is de film vanaf vandaag door iedereen te bekijken. Na nog geen dag staat de teller al op meer dan 1 miljoen views en m’n verwachting is dat dat aantal nog vele malen hoger zal worden. Het resultaat is namelijk verbluffend. Lees verder

Black Mirror – Seizoen 1: National Anthem – Recensie

Black Mirror National Anthem recensie

De afgelopen jaren heb ik bijzonder weinig televisie series gekeken en er is dan ook veel aan me voorbij gegaan. Zo ook deze serie. Het werd me door verschillende personen aangeraden en m’n nieuwsgierigheid was dan ook snel gewekt. Normaliter schrijf ik recensies voor hele seizoenen, maar aangezien het eerste seizoen van Black Mirror uit slechts drie afleveringen bestaat zal ik voor deze serie elke aflevering individueel bespreken. En als de eerste aflevering een indicatie is van de kwaliteit van de rest van het seizoen, dan staat me nog veel moois te wachten. In deze recensie zal ik ingaan op de details, wat dus spoilers zal betekenen. Mocht je deze serie nog niet hebben gezien dan raadt ik aan om deze eerste aflevering meteen te kijken, het is fenomenaal. Lees verder

Her (2013) – Recensie

Recensie Her

Technologie ontwikkelt zich exponentieel. De machines die ooit supercomputers genoemd werden en hele zalen vulden passen nu in de palm van een hand. Een mobiele telefoon heeft bijvoorbeeld meer rekenkracht dan de computers die gebruikt zijn om mensen op de maan te zetten. Die exponentiële groei lijkt voorlopig niet te stoppen en vele futurologen proberen te voorspellen waar dat ons heen zal brengen. Ray Kurzweil is daar één van en hij voorspelt dat er een moment zal komen waarop onze hersenen zich simpelweg niet meer kunnen meten met kunstmatige intelligentie, waardoor de maatschappij fundamenteel zal veranderen. Hij denkt zelfs dat we uiteindelijk ons fysieke lichaam niet meer nodig zullen hebben. Een toekomst waarin we onszelf kunnen uploaden naar een computer en praktisch onsterfelijk worden en daardoor ook nieuwe ervaringen kunnen meemaken ziet hij werkelijkheid worden. Het is een boeiend onderwerp waarin ik me altijd erg heb geïnteresseerd. Her zet een visie van de toekomst neer die aanvoelt als een realistische. Lees verder

Gravity (2013) – Recensie

Review van Gravity

Er zijn bepaalde films die de titel “ervaring” heel terecht verdienen. Ze slagen er in om je een andere wereld binnen te trekken en alles om je heen te vergeten. Gaspar Noé’s Enter the Void is de laatste film waar ik me kan herinneren dat ik de term “ervaring” gebruikt heb, maar ook Gravity verdient het om ook zo te worden beschreven. Het is het type film dat je slechts één keer in de zoveel jaar langs ziet komen. Lees verder

The Act of Killing (2012)

Review van de documentaire The Act of Killing

In het algemeen ga ik niet actief op zoek naar films met schokkende inhoud. De reden hiervoor is dat ik er geen plezier uit haal, ook al is het allemaal niet echt. Films als Saw kan je me dus niet blij mee maken. De reden dat ik deze film wel besloot te kijken was omdat deze fictie geen fictie is. Het is een documentaire over een aantal mannen in Indonesië die in de jaren zestig communisten vermoordden. Binnen een jaar verloren meer dan een miljoen mensen hun leven hierdoor. Het was een gebeurtenis waar ik zelf nog nooit van gehoord had en ik wilde meer weten. Wat deze documentaire uniek maakt is het feit dat degenen die de executies uitvoerden zelf openlijk vertellen over hun acties. Lees verder

Lost in Translation (2003) – Recensie

Review van Lost in Translation

Aan het begin van het jaar was 1 van m’n doelen om meer films opnieuw te kijken dan vorig jaar. In het algemeen hou ik er van om films te kijken die ik nog niet eerder gezien heb, maar om films te zien die je al eerder gezien hebt voelt als het weer ontmoeten van een oude vriend die je een tijd niet hebt gesproken. Je vraagt je misschien af of je nog net zoveel van hun aanwezigheid zal kunnen genieten. Dat gevoel had ik ook bij het kijken van Lost in Translation. Lees verder

Fast and Furious 6 (2013) – Recensie

Fast and Furious 6 review

Vervolgfilms worden over het algemeen gezien als iets negatiefs. Veel filmseries waren al snel niet meer interessant (Pirates of Carribean, Police Academy, Terminator, Die Hard om slechts een aantal voorbeelden te noemen) omdat ze een idee helemaal uitmelken of herhalen. Maar voor elke A Good Day to Die Hard is er een Toy Story 3 en er zijn nog meer voorbeelden te noemen. Kijkend naar de Fast & Furious serie had ik nooit gedacht dat een film over straatracers nog 5 vervolgdelen zou krijgen. De meningen over die films zijn verdeeld (behalve Tokyo Drift, heb ik zelf van elke film genoten). Niemand kan echter ontkennen dat het een succesvolle serie is. Reden hiervoor is dat de films niet langer alleen over straatracen gaat en meer richting overvallen en actie gaan, terwijl de focus wel op auto’s blijft. Met Fast Five werd Dwayne Johnson aan de cast toegevoegd naast Vin Diesel, Paul Walker en vele andere terugkerende bekende gezichten. Hiermee werd er vers bloed in de serie gepompt. Om Vin Diesel en Dwayne Johnson te zien vechten was erg cool. In Fast & Furious 6 keert Dwayne Johnson terug, net als de rest van de crew. Lees verder