Ik had mezelf nog zo voorgenomen om deze nieuwste film van Adam Sandler over te slaan. Daar had ik goede redenen voor: Als je kijkt naar de laatste tien films die Sandler gemaakt heeft zit daar eigenlijk geen enkele titel tussen die echt de moeite waard was. In z’n jongere jaren kon ik nog wel van z’n films genieten, maar ik heb simpelweg een aversie ontwikkeld richting Sandler omdat hij telkens weer teleurstelt.

Maar waarom dan toch Pixels bekijken? Nieuwsgierigheid is denk ik de belangrijkste factor. En dan wilde ik niet weten of hij deze keer een goede film gemaakt had, maar eigenlijk meer hoe het game element in de film verwerkt is. Als iemand die met gamen opgegroeid is sprak dat me aan (en het feit dat er verder geen films draaiden die ik nog wilde zien) en besloot ik, als ik eerlijk ben tegen beter weten in, toch Pixels een kans te geven. Lees verder