Ondine (2009) – Recensie

Iedereen kent z’n klassieke sprookjes wel. Als kind zullen de meesten wel de verhalen van Hans en Grietje, Roodkapje en Sneeuwwitje gehoord hebben. Het zijn verhalen die al eeuwen oud zijn, maar desondanks nog steeds worden verteld omdat ze allemaal een bepaalde waarheid in zich hebben, een les die er uit geleerd kan worden. Vaak is dat de angst voor het slechte, dat uiteindelijk overwonnen wordt.
Een ondine is volgens Wikipedia een mythologische waternimf en zoals het met verhalen gaat worden deze door het vaak vertellen aangepast en worden er lokale elementen in opgenomen. Zo heten deze wezen in de Ierse versie Selkies en zijn het zeehonden, die door een huid af te doen veranderen in een mens.

De film neemt dit verhaal als basis, waarbij de visser Syracuse (Colin Farrell) tijdens het vissen een vrouw, Ondine (Alicja Bachleda), in zijn netten vindt. De vrouw blijkt nog te leven en zegt dat ze door niemand gezien wil worden. Syracuse heeft een afgelegen huisje waar ze kan verblijven. Ze gaat een paar keer mee terwijl hij gaat vissen en telkens wanneer ze een lied zingt zitten z’n netten vol met vis.
De visser is gescheiden en heeft met z’n ex een dochtertje, Annie (Alison Barry), die in een rolstoel zit en regelmatig voor dialyse naar het ziekenhuis moet. Wanneer ze eindelijk een electrische rolstoel krijgt, heeft ze meer vrijheid en kan ze ook alleen op onderzoek en ontdekt ze het geheim dat haar vader verborgen houdt. Lees verder