Niets is zo magisch als een film op het grote doek te zien. Door de omvang en het geluid is het een omgeving waarin je even alles om je heen vergeet en als het ware het beeld wordt ingezogen. Voor de speelduur van de film bevindt je je op een plek waar alles mogelijk is. Het leek me dan ook een goed idee om Mary Poppins Returns juist daar te zien, want de originele Mary Poppins was pure magie. Het heerlijke spel van Julie Andrews, de muzieknummers van de Sherman broers die nog lang in je hoofd bleven rondzingen en natuurlijk de fantastische werelden waar de nanny de kinderen naar mee toe nam. Het was dan ook jammer dat ik na iets meer dan twee uur, toen de aftiteling verscheen, voor geen seconde m’n stoel had verlaten, regelmatig op m’n horloge had gekeken of het al afgelopen was en me afvroeg waarom deze Mary Poppins film niet werkt. Continue reading →