Paradogma (2018) – Recensie

Recensie Paradogma

Het hebben van een mening die afwijkt van wat op het moment wordt gezien als de consensus kan gevaarlijk zijn. Denk bijvoorbeeld aan Copernicus, die zijn theorie dat de aarde niet het middelpunt van het heelal was, pas liet publiceren toen hij op z’n sterfbed lag. De uitgever dekte zichzelf zelfs in door te stellen dat de inhoud gebaseerd was op wiskunde en niet de realiteit. Nog steeds worstelen we als maatschappij met afwijkende mening. Documentairemaker Marijn Poels ondervond dat zelf ook na het uitbrengen van zijn film The Uncertainty Has Settled, waarin hij kritische vragen stelde over het huidige idee van klimaatverandering. Hij belichtte andere denkbeelden die je als kijker aan het denken zette en je de kans gaf er je eigen mening over te vormen. Toch werd hij aangevallen omdat hij een podium bood voor een ander geluid. Continue reading

The Uncertainty Has Settled (2017) – Recensie

Review The Uncertainty Has Settled

Een andere mening over een bepaald onderwerp hebben kan soms moeilijk zijn. Als bijvoorbeeld alle filmrecensies positief zijn, durf je dan nog een andere mening te hebben en zo ja, heb je dan zin in de reacties daarop? Nu zijn filmrecensies natuurlijk niet wereldveranderend, maar zo werkt het ook in professionele omgevingen. Er zijn genoeg historische verhalen te vinden, bijvoorbeeld op het gebied van ziekenzorg, waarbij grote doorbraken door niemand serieus werden genomen, simpelweg omdat ze afweken van de algemene opinie. Zo stelde Ignaz Semmelweis voor, naar aanleiding van meer gevallen waarin vrouwen overleden in één van twee klinieken, dat artsen hun handen wassen. Nu lijkt dat misschien vanzelfsprekend, maar het heeft hem veel moeite gekost om anderen te overtuigen. Iedereen zat zo vast in een bepaalde manier van denken dat ze niet langer openstonden voor een ander denkbeeld. Lees verder

Ageless Friends (2016) – Recensie

Ageless Friends review

Alhoewel ons lichaam het eens zal opgeven zijn we pas echt verdwenen van deze aarde als niemand ons meer herinnert. Het aantal soldaten dat in de tweede wereldoorlog is omgekomen is immens groot, zoals ook de rijen van kruizen op de Amerikaanse militaire begraafplaats Margraten laten zien, 8301 totaal. Alhoewel er op de kruizen namen staan, zijn een groot aantal van deze mannen en vrouwen vergeten, simpelweg omdat ze geen levende nabestaanden meer hebben. Dat was ook het geval voor Private First Class James E. Wickline.

Dat veranderde door Maarten Vossen, die na het zien van Saving Private Ryan veel interesse had in de tweede wereldoorlog en besloot een graf te adopteren. Op 13-jarige leeftijd kreeg hij het graf van Wickline toegewezen. Het zou het begin zijn van een lange zoektocht naar het verhaal achter dat graf. In Ageless Friends wordt hij in het laaste gedeelte van die zoektocht gevolgd. Lees verder

Twee levens in een hart (2014)

Recensie Twee levens een hart

In de afgelopen jaren heb ik al diverse documentaires gezien die gemaakt zijn door Marijn Poels. Hij lijkt “unstoppable” te zijn en reist de wereld af om verschillende onderwerpen in beeld te brengen. Vaak zijn dit problemen die opgelost zouden moeten worden, door het persoonlijke verhaal te vertellen van de betrokken personen. Voor zijn nieuwste documentaire gaat hij wat minder ver van huis en volgt hij twee voormalige gastarbeiders uit Marokko. Lees verder

Pablo (2013) – Recensie

Recensie documentaire Pablo

Marijn Poels is een regisseur die regelmatig zijn camera richt op problemen die bepaalde landen spelen. Met By Choice or Chance keek hij naar alleenstaande moeders in landen waar dat niet als gewoon wordt ervaren. Met Pablo, z’n nieuwste documentaire, ligt zijn focus op een land waar we volgend jaar erg veel beelden van zullen zien in verband met het WK: Brazilië. Dat het land z’n sociale problemen heeft zal je niet verbazen als je films als City of God of de Tropa de Elite gezien hebt. Alhoewel deze films fictie zijn, zijn ze gebaseerd op echte situaties. Documentaires als Bus 174, Wasteland en Manda Bala laten de harde en donkere kanten van de Braziliaanse maatschappij zien. Pablo is een voormalig straatjongen die iets probeert te doen om die maatschappij te verbeteren. Lees verder

Filmkijker interviewt… Regisseur Marijn Poels

Interview Marijn Poels

Marijn Poels is de regisseur van By Choice or Change (de recensie is hier te vinden), die laat zien welke moeilijkheden alleenstaande moeders tegen aan lopen in Vietnam. Hij is een erg actieve documentaire maker en meer informatie over z’n werk kan worden gevonden op z’n website.

In het westen is het beeld van een alleenstaande moeder geaccepteerd en men kijkt er eigenlijk niet van op. By Choice or Chance laat zien dat het echter niet overal in de wereld zo is. Welk doel wil je bereiken met deze documentaire?
De film kent 8 maart (internationale vrouwendag) zijn wereldpremière in maar liefst 24 verschillende landen in 46 verschillende bioscopen. Ook in landen als Pakistan, Bangladesh, Vietnam en India waar nog veel ongelijkheid heerst tussen man en vrouw. Het doel van deze film is dat vrouwen in zulke landen moed krijgen om uit de traditionele gedachte te stappen en op te komen voor hun rechten. In het belang van de gelijken rechten en in het belang van hun kinderen. Ik hoop dat het vrouwen inspireert en aanzet tot denken. Voor alleenstaande moeders in Nederland en Europa is dit een herkenbaar verhaal wat we hier in de jaren 60/70 ook kende. Toch blijft het verhaal voor ons mooi om te zien omdat het gaat om de liefde tussen moeder en kind. Lees verder

By Choice or Chance (2013) – Recensie

In het westen kijken we niet op van alleenstaande moeders. De kans is groot dat je er zelf tenminste één kent en we beschouwen het als iets wat normaal is. Deze vrouwen hebben soms zelf besloten om alleen voor hun kind(eren) te zorgen en slagen er in een carriere te hebben en ook genoeg aandacht te geven aan de kleintjes. Onze maatschappij geeft die mogelijkheid en biedt voldoende mogelijkheden wat betreft opvang en tegemoetkoming.

Dit is echter een beeld wat niet overal in de wereld gewoon is, zoals deze documentaire duidelijk maakt. Opgenomen in Thailand, geeft het een beeld van een cultuur waarin de man de pilaar is waar het gezin (het huis) op steunt. Het is niet geaccepteerd dat je een alleenstaande moeder bent in de Vietnamese cultuur en ouders schamen zich als de dochter de keuze daarvoor maakt. Het vergt dan ook veel doorzettingsvermogen om die stap te maken en op te komen voor gelijkheid en het heft in eigen handen te nemen. Regisseur Director Marijn Poels praat met drie vrouwen die de moed hadden en op de hoogte waren van de gevolgen die hun stap mogelijk zou kunnen hebben. Lees verder