Memoir of a Murderer (2017) – Recensie

Recensie Memoir of a Murderer

Naarmate we ouder worden, is de kans steeds groter dat ons lichaam gebreken gaat vertonen. Als je je blesseert herstel je minder snel, het is misschien nodig om een nieuwe heup te krijgen en een verkoudheid kan ernstigere gevolgen hebben. Toch is het langzaam verliezen van je hersenen, je gedachten en wie je bent misschien wel het meest angstaanjagende wat kan gebeuren. Dat je niet langer kan vertrouwen op datgene wat jou jou maakt en je weg in de wereld kwijt kan raken. Dat je niet langer kan herinneren wat je gisteren gedaan hebt. Als je dan een seriemoordenaar bent die al jaren geleden besloten heeft dat je niet meer zal moorden en ineens worden er lichamen gevonden, hoe weet je dan of jij het niet hebt gedaan? Continue reading

The Villainess (2017) – Recensie

Recensie The Villainess

Dat The Villainess een keiharde actiefilm is, wordt al meteen duidelijk bij de opening wanneer de kijker getuige is van een gevecht dat het best kan worden beschreven als een mix tussen de “first person” Hardcore Henry en het beroemde gevecht in de gang in Old Boy. Strak gechoreografeerd en extreem gewelddadig. Net als de klassieker van Park Chan-Wook komt Ak-Nyeo (zoals de film origineel heet) ook uit Zuid Korea en is geregisseerd door Byung-gil Jung. Continue reading

Pandora (2016) – Recensie

Recensie Pandora

Waarom houden we er van om rampenfilms te bekijken? Het is een interessante vraag, want er gebeuren zoveel verschrikkelijke dingen met een hoop mensen in dit soort films en toch vinden we het “leuk” om ze te zien. Als je echter dit genre beter bekijkt realiseer je je dat de rampen wel een essentieel onderdeel zijn, maar dat hetgene waar we als kijker zo door gepakt worden het menselijke verhaal zijn. De film focust zich namelijk op een kleine groep mensen, die ondanks de verschrikkingen om hen heen er alles aan doen om te overleven of bereid zijn zichzelf op te offeren als ze daardoor anderen kunnen redden. Overleven zit in ons DNA en het is misschien daarom dat we zo meeleven met de personages. Lees verder

The Handmaiden (2016) – Recensie

Recensie The Handmaiden

Toen ik m’n eerste stappen zetten op het gebied van de Zuid-Koreaanse cinema was Park Chan-wook’s Old Boy één van de eerste titels die ik zag. Het maakte (zoals je je wel kunt voorstellen als je de film gezien hebt) meteen een diepe indruk. Ik keek daarna meteen andere films van hem zoals Joint Security Area, Sympathy for Mr. Vengeance, Lady Vengeance en I’m a Cyborg, But That’s OK en kon van z’n werk genieten. Z’n uitstap naar Amerika in de vorm van Stoker was visueel prachtig, maar het verhaal was me net iets te vreemd om me te pakken. The Handmaiden is weer geheel Koreaans en maakt net zoals z’n eerdere films, indruk. Lees verder

Time Renegades (2016) – Recensie

Recensie Time Renegades

Eén van de films die ik vorig jaar in mijn top 100 favoriete films had staan was Frequency. Het concept, waarbij twee mensen die in verschillende tijdsperiodes een bepaalde band hebben en dat kunnen gebruiken om te communiceren is fascinerend. Het is niet de enige film die dat doet, denk bijvoorbeeld aand het Zuid-Koreaanse Il Mare (of de Amerikaanse remake The Lake House), maar ook het romantische Somewhere in Time. Time Renegades (ook uit Zuid Korea) is de nieuwste toevoeging aan het genre en wat mij betreft een erg fijne film. Oh ja, de film is ook nog eens geregisseerd door Kwak Jae-yong, die My Sassy Girl deed en ook in m’n top 100 voorkwam. Lees verder

One Way Trip (2016) – Recensie

Recensie One Way Trip

Vier vrienden hebben een fantastisch plan bedacht. Sang-Woo (Suho) staat op het punt het leger in te gaan, maar voordat het zover is willen ze hem meenemen naar de havenstad Pohan om nog plezier te maken. Ze lenen een busje en gaan allemaal stiekem weg. Wat een leuk weekend zou moeten zijn verandert echter in een nachtmerrie wanneer het viertal achterna wordt gezeten door de politie. Waarom dat is en wat er gebeurt is wordt gedurende de film langzaam duidelijk. Lees verder

A Hard Day (2014) – Recensie

A Hard Day recensie

Ik heb ze gelukkig niet vaak, maar er zijn van die dagen waarop alles mis lijkt te gaan. Treinen die uitvallen, apparaten die plotseling niet meer werken, eten dat mislukt, noem het maar op. De wet van Murphy lukt regelmatig te kloppen: Alles wat verkeerd kan gaan zal verkeerd gaan. En dat is precies wat de hoofdpersoon uit deze film aan den lijve ondervindt. Lees verder

Unbowed (2011) – Recensie

Recensie Unbowed

In januari 2007 confronteerde Kim Myung-ho, een professor die een rechtszaak tegen z’n ontslag had verloren, de rechter die de beslissing had genomen bij de lift naar z’n appartement. Hij deed dit terwijl hij een geladen kruisboog in z’n handen had en ergens tijdens die confrontatie vloog er een pijl richting de rechter. De man kon de gebeurtenis navertellen en Kim Myung-ho werd gearresteerd. Hij hield tijdens de rechtszaak vol dat wat hij gedaan had geen misdaad was. Binnen de Koreaanse maatschappij was er veel wantrouwen wat betreft de rechtspraak en deze daad werd daardoor niet door iedereen veroordeeld. Deze gebeurtenissen zijn de basis geweest van Unbowed. Lees verder

The Attorney (2013) – Recensie

The Attorney recensie

Ik heb het wel eens eerder geschreven, maar naar mijn mening komen er de laatste jaren veel te weinig “court room drama’s” uit. Je zag het een beetje in Bridge of Spies en Making a Murderer ging over een echte zaak, maar het lukt me niet om uit m’n hoofd een lange lijst recente titels op te noemen. Dat is jammer, want het is een genre dat op z’n eigen manier spannend is, waarin advocaten en aanklagers elkaar verbaal proberen te overtreffen en feiten boven water proberen te krijgen die er voor zorgen dat degene in het beklaagden bankje vrij komt of veroordeeld wordt. Een film met de titel The Attorney sprak me dan ook erg aan. Lees verder

The Terror Live (2013) – Recensie

Recensie The Terror Live

The Terror Live is een film die ik al een tijd geleden op de planning had staan om over te schrijven, maar de week van geplande publicatie vonden de aanslagen in Parijs plaats en dat zette me aan het denken. Alle films die ik deze week heb besproken hebben iets met bommen te maken. Bommen zijn voor bezoekers/kijkers van die films een bron van entertainment, spanning en ook spektakel. Maar soms zien we de gevolgen van bommen in het echte leven, de schade die ze aanbrengen en de levens die ze ontwrichten. Waarom blijven we dan toch naar dat soort films gaan? Naar mijn mening is het gedeeltelijk om iets te kunnen ervaren wat normaal niet mogelijk is, we kunnen ontsnappen aan het leven van elke dag en onze grootste angsten in een veilige omgeving ondergaan, maar soms (zoals tijdens de aanslagen) komen fictie en werkelijkheid dicht bij elkaar en kan het verkeerd voelen om te genieten van een bepaald type film.

In het verleden hebben schokkende gebeurtenissen ook z’n effect gehad op films. Zo werd er een scene uit de film Gangster Squad verwijdert na de schietpartij in een bioscoop in Aurora, Colorado en overwoog de regisseur van Die Hard with a Vengeance om de opening van de film, waar een bom in een warenhuis explodeert, te verwijderen na de gebeurtenissen in Oklahoma. Op dat soort momenten lijken films die gelijkenissen vertonen ongepast te zijn. Lees verder