Predestination (2014) – Recensie

Recensie Predestination

Tijd ervaren we als iets wat we ondergaan, een stroom die maar één richting opgaat en waar we met geen enkele mogelijkheid verandering in kunnen brengen. Wij kunnen ons in de ruimte bewegen zoals we willen (in drie dimensies), maar we kunnen niet even een stuk terug in de tijd springen. Natuurlijk is daarvoor in de literatuur en in films de tijdmachine daarvoor uitgevonden, waardoor het mogelijk is allerlei avonturen te beleven. Vaak worden veranderingen die gemaakt worden door zo’n tijdreizigers verklaart door het ontstaan van een nieuwe tijdslijn.

Maar wat als dat helemaal niet het geval is en alles wat we meemaken totaal niet te beïnvloeden is? Wat als ook al onze keuzes en bewegingen (zelfs die met behulp van een tijdmachine) van te voren tot in detail allemaal al vast staan? Dan zou vrije wil niet bestaan en is ons leven als een film die elke keer dat je ‘m start op precies dezelfde manier zou afspelen. Dan is een vraag als “wie was er eerder, de kip of het ei?” irrelevant. Die zijn op een gegeven moment beschreven en zijn er gewoon. Predestination gebruikt dat concept als basis voor een boeiende film. Lees verder

Gattaca (1997) – Recensie

Recensie Gattaca

In de wereld Gattaca wordt wie je bent gedefinieerd door je genen. Baby’s waarvan het DNA aangepast is zijn realiteit geworden en genetische imperfecties zijn zoveel mogelijk verwijderd. Toch zijn er hier en daar nog ouders die ervoor kiezen hun kind op natuurlijke manier ter wereld brengen. De kinderen hebben echter meteen vanaf de geboorte een achterstand in de maatschappij. Op dat moment wordt namelijk bepaald hoe oud een kind wordt en welke ziektes deze in zijn leven zal oplopen. Alhoewel het verboden is om op basis van de genen van een persoon iemand af te wijzen voor een baan gebeurt dit in de praktijk altijd. Een haar, wat speeksel of een aangeraakt glas kunnen al genoeg zijn om daar vervolgens DNA af te halen en de gezondheid van een sollicitant te bepalen. Hierdoor hebben ‘onaangepaste baby’s’ geen kans om in aanmerking te komen voor de betere banen.

Vincent Freeman (Ethan Hawke) heeft dit aan den lijve ondervonden en kan slechts als schoonmaker aan de slag bij Gattaca. Gattaca is te vergelijken met de NASA, waarbij duizenden mensen werkzaam zijn om er voor te zorgen dat er bijna elke dag een bemande vlucht de lucht in kan. Vincent droomt er sinds zijn jeugd al van om op een dag ook de ruimte in te gaan en hij is daarvoor bereid alles te doen en in zijn geval betekent dat een zeer ingrijpende levenswijze. Lees verder

Getaway (2013) – Recensie

Review Getaway

Op papier zien sommige films er een stuk beter uit in vergelijking met het uiteindelijke product. Getaway is daar een erg goed voorbeeld van. Toen er een team aan het brainstormen was over deze film moeten ze een aantal goede ideeën gehad hebben. Ze bedachten dat het filmgaand publiek erg houdt van achtervolgingen in auto’s en dat een film die helemaal bestaat uit achtervolgingen beter is dan een film met slecht een paar. Toen herinnerden ze zich hoe fantastisch de auto was die Nicolas Cage gebruikte in Gone in Sixty Seconds en namen ze het besluit dat die auto er ook in deze film er goed uit zou zien. Die hangt vol met camera’s en om dat aan de kijker te verklaren heeft de slechterik ze geplaatst zodat hij kan zien wat er gebeurt.

Omdat je natuurlijk geen achtervolgingen kan hebben zonder een verhaal, pakten ze er vervolgens het “Grote boek der Hollywood cliché’s” bij en vonden er een heleboel die ze konden gebruiken. Net zoals in Taken wordt er iemand gegijzeld (in dit geval de vrouw van de hoofpersoon). Die hoofdpersoon is een voormalig coureur (past goed omdat die natuurlijk heel goed een auto kan besturen) en die moet haar gaan redden. Natuurlijk is dat alleen niet voldoende, er moest nog iets zijn waar hij zich druk om moest maken. Er moest wanneer hij aan het rijden was en achtervolgd werd ook wat drama in de auto zijn en het toevoegen van een tiener is dan een goed idee aangezien die van alles een drama kunnen maken. Even roeren en het concept voor de film was klaar. Lees verder

De vele gezichten van… Ethan Hawke

Ethan Hawke werd geboren op 6 November 1970 in Austin, Texas. Samen met z’n moeder verhuisde hij veel en kwam uiteindelijk in New York terecht. Hij ging naar diverse scholen en wilde graag een schrijver worden toen hij op de middelbare school zat. Hij begon tijdens z’n schoolperiode ook met acteren en verscheen op 13-jarige leeftijd in z’n eerste toneelstuk. Hij besloot acteerlessen te volgen en studeerde uiteindelijk die richting op de Carnegie Mellon University in Pittsburg.

Hij stopte echter met z’n studie toen hij in 1989 een rol kreeg in Dead Poets Society. Z’n eerste film was Explorers in 1985 (samen met River Phoenix). Dead Poets Society werd z’n grote doorbraak. Hij had de hoofdrol in White Fang en speelde in A Midnight Clear and Alive. Hij is sindsdien in een groot aantal films verschenen waaronder Reality Bites, Before Sunrise, Gattaca, Waking Life, Training Day, Before Sunset and Before the Devil Knows You’re Dead. Lees verder

Before Sunset (2004) – Recensie

Before Sunset review

In afwachting op het uitkomen van Before Midnight (een aantal weken geleden) was het weer eens hoog tijd om z’n voorganger nog een keer te bezoeken, puur om even m’n gedachten op te frissen. Voor de derde film gezien te hebben had ik al het gevoel dat dit wel eens 1 van de sterkste trilogieën aller tijden zou kunnen zijn aangezien de kwaliteit van deze films uitmuntend is. Tijd om naar deel 2 te kijken die zich afspeelt in Parijs. Lees verder