47 Meters Down (2017) – Recensie

47 Meters Down recensie

Soms is de weg die een film bewandelt voordat deze uiteindelijk in de bioscoop terecht komt vreemd. Er zijn soms titels die helemaal af zijn, maar uiteindelijk tijden op de plank liggen om uiteindelijk de bioscoop nooit te zien en slechts via VOD (en DVD/BluRay) beschikbaar komen. Soms is daar een hele goede reden voor, bijvoorbeeld omdat ze verschrikkelijk slecht zijn (denk bijvoorbeeld aan Get a Job met Miles Teller, Anna Kendrick, Allison Brie en Bryan Cranston die in 2012 gefilmd was en vorig jaar uitkwam) maar soms omdat er verwacht wordt dat ze misschien in de bioscoop geen groot publiek zullen trekken.

Dat was initieel het geval met 47 Meters Down. Een film die vorig jaar in de winkel/online te koop zou zijn en waarvoor in Amerika de fysieke exemplaren al klaar en verscheept waren naar winkels. De filmdistributeur besloot de rechten te verkopen en de nieuwe eigenaar stopte de plannen en besloot de film dit jaar uit te brengen in de bioscoop. Dat bleek een slimme zet, want deze film met slecht een budget van 5,5 miljoen dollars, wist uiteindelijk net iets meer als 53 miljoen binnen te halen, wat laat zien dat er nog genoeg mensen zijn die genieten van haaienfilms en daarvoor graag naar de bioscoop gingen. Zelf behoor ik niet tot dit rijtje, maar de titel is inmiddels beschikbaar via Netflix.

Review 47 meters down

Lisa (Mandy Moore) en Kate (Claire Holt) zijn twee zussen die samen op vakantie zijn in Mexico. Daar vertelt Lisa dat haar vriend het heeft uitgemaakt omdat ze te saai is en na een avond stappen, waarbij de twee een stel mannen ontmoet die aanraden om te gaan duiken, besluiten de twee spanning te zoeken. De volgende ochtend gaan ze de zee op en worden ze in een kooi het water ingetakeld zodat ze de haaien kunnen zien. Wanneer de kabel breekt valt de kooi 47 meter naar beneden. Angstig en zonder communicatie met de boot moeten de twee zien te ontsnappen voordat hun zuurstof op is en de haaien zien te ontwijken.

“een leuke thrillride…”


 Als je op zoek bent naar spanning, dan biedt 47 Meters Down daar genoeg van. In het donkere water kun je maar weinig zien en een haai kan dus elk moment opduiken. Het feit dat de vrouwen zelf ook zeer angstig zijn (vooral omdat één van de twee totaal geen duikervaring heeft) draagt alleen maar toe aan het gevoel van opgesloten zijn en het zeer onzekere gevoel of je nog wel gered zult worden. De film slaagt er in telkens weer een nieuwe situatie te creëren waar er hoop lijkt te zijn, maar het regelmatig de vraag is of dat wel terecht is. Met een aantal onverwachte wendingen, schrikmomenten en spanning is het een leuke thrillride.

5 thoughts on “47 Meters Down (2017) – Recensie

  1. Pingback: De beste films en series op Netflix – Januari 2018 | De Filmkijker

Leave a Reply to Gwen Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *