Manifesto (2015) – Recensie

Recensie Manifesto

“All art is fake” is één van de eerste teksten die het bekijken van Manifesto in beeld komt. Dat geldt natuurlijk helemaal voor film, waarin mensen doen alsof ze zich in bepaalde situaties begeven. Toch bestaat er een ongeschreven contract met de kijker waarin deze zich tijdens de speelduur bewust laat misleiden en meespeelt aan het doen of het realiteit is. Kunst kan voor iedereen wat anders zijn. De één heeft er helemaal niets mee, anderen kunnen zich er helemaal in verliezen en ook voor degenen die het maken zijn de betekenis en hun doelen anders. Decennia lang proberen kunstenaars zich af te zetten tegen de gevestigde orde, op te vallen, iets nieuws te brengen waarvoor ze soms een manifest schrijven. Kunstenaar/regisseur Julian Rosefeld werkte samen met Cate Blanchett om de woorden van diverse manifesten tot leven te brengen in diverse hedendaagse settings. Teksten van onder andere Karl Marx, Filippo Tommaso Marinetti, Jim Jarmusch, Werner Herzog en Lars von Trier.

Review Manifesto

Cate Blanchett kruipt in elke scène in de huid van een ander personage en de dertien verschillende karakters die ze speelt zijn allemaal uniek. Of het nu een dakloze man, een huismoeder, lerares, choreografe of Amerikaanse nieuwslezeres is, ze weet te overtuigen en doet je bijna vergeten hoe moeilijk het is zo’n prestatie neer te zetten. De teksten die ze uitspreekt lijken soms niet bij de setting te passen, waardoor ze soms humoristisch worden (zoals bij een begrafenis), maar juist daardoor vallen ze op en zetten je soms tot nadenken. Met manifesten van zowel de negentiende als twintigste eeuw, valt op dat bepaalde thema’s terugkeren. Wat zou kunst moeten zijn, bestaat kunst wel, is kunst de waarheid? Allemaal vragen die kunnen aanzetten tot discussie.

“Een film die je niet kijkt, maar ervaart…”


 Manifesto is geen film die een breed publiek aan zal spreken, daarvoor is het te onconventioneel. Maar als filmliefhebber was ik erg onder de indruk van deze, in slechts 12 dagen geschoten, titel. De locaties en beelden zien er prachtig uit en het is een genot om te zien hoe Blanchett steeds transformeert terwijl ze krachtige teksten op unieke wijze voordraagt. Een film die je niet kijkt, maar ervaart.

4 thoughts on “Manifesto (2015) – Recensie

  1. Mooi, we zijn het goed eens:) zal toch lang niet iedereen aanspreken, ik vreesde vooral tijdens het kijken dat dit op velen misschien te elitair/snobistisch over zou gaan komen.

    Nog ééntje om over na te denken (kwam ik vanochtend in een boek tegen): ‘Alle kunst is persoonlijk. Waarom zou je het anders maken?’

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *