Na vorig jaar de horrorklassieker Nosferatu te hebben gezien, was ik benieuwd naar een andere klassieker die vaak genoemd werd, The Cabinet of Dr. Caligari. Een film uit 1920 die opvalt omdat de sets er zeer gekunsteld uitzien, scherpe hoeken en ruimtes die er vreemd uitzien. Een film die daardoor minder realistisch is dan andere films uit die tijd. Het verhaal is al net zo vreemd. Het gaat over Caligari, die op de lokale kermis zijn “Somnabulist” wil laten zien. Een man, Cesare, die al 23 jaar slaapt. Met z’n lange lichaam en ingevallen ogen is hij een opvallende verschijning. Twee vrienden, Francis en Alan, bezoeken zijn presentatie en wanneer Caligari vertelt dat Cesare antwoord kan geven op elke vraag, vraagt Alan wanneer hij zal sterven. Cesare zegt dat dat de volgende ochtend zal zijn, wat uiteindelijk blijkt te kloppen. Francis verdenkt Caligari of zijn Cesare en probeert de waarheid boven tafel te krijgen.
Alhoewel dit een invloedrijke film is geweest (het wordt door velen als de eerste horrorfilm gezien omdat het de realiteit anders liet zien, meer werkend op de psyche), wist deze titel me niet zo te pakken als Nosferatu. Ik heb aandachtig gekeken, maar toch moest ik later nog wat nalezen om het verhaal compleet te begrijpen. Persoonlijk miste ik spanning en werd ik simpelweg niet de film ingetrokken.
Goed dat je de moeite neemt op deze wijze diep de filmgeschiedenis in te duiken. Het is een zeer rijke film omdat ‘ie op zichzelf al bijna een stroming representeert (het Duits) expressionisme, maar persoonlijk ben ik ook niet zo’n fan. Heb moeite met de extreme visuele abstractie en het overdreven acteerwerk.
Heb al veel oudere films bekeken, maar aan deze was ik nog niet toegekomen. Het acteerwerk is echt heel theatraal en alhoewel ik de look wel tof vond wist de film als geheel me onvoldoende te pakken. Maar goed om ‘m te keer te hebben gezien.
heb hem onlangs ook gezien; Nosferatu kan hij zeker niet evenaren maar de grandioze finale die ik niet zag aankomen werkte verstommend. had af en toe ook moeilijke momenten tijdens de film, het is zeker wennen aan de stijl, maar dat einde! maakt van deze film toch een klassieker. welke Duitse film van in die periode gaan we de volgende keer zien 🙂 Das Testament des Dr. Mabuse ?
Haha, geen idee. Ik ben niet zo bekend met de Duitse films van die tijd. Heb Nosferatu, deze en M (die van iets later is) gezien.
ja juist, M moet ik ook nog zien…