Sully (2016) – Recensie

Wat gaat de tijd toch snel. Ik kan me nog herinneren dat ik las dat er een vliegtuig op de Hudson rivier in New York geland was en dat de captain, Chesley Sullenberger als held onthaald werd. Als je me zou vragen wanneer dat evenement plaatsvond, dan zou ik waarschijnlijk zeggen dat het een jaar of twee a drie jaar geleden was. Deze gebeurtenis was echter in 2009. Het is Clint Eastwood die dit verhaal dit jaar verfilmde in de vorm van Sully, waarbij Tom Hanks de hoofdrol speelt.

Bij een film zoals deze weet je als kijker van tevoren als kijker al wat er gebeurd is. Het is dan ook aan een filmmaker om er voor te zorgen dat je desondanks een films maakt die er in slaagt de kijker mee te nemen en de spanning te laten voelen van dat moment, maar daarnaast ook nog genoeg verhaal hebt om een gehele film vol te maken. De gebeurtenissen die vlucht 1549 van US Airways meemaakt weet Eastwood op een prima manier in beeld te brengen, waarbij de piloten doen waarvoor ze getraind zijn: Niet in paniek raken en de procedures volgen.

 De rest van de film draait echter om de nasleep en de vraag of Sully misschien toch nog naar een vliegveld had kunnen en vliegen en door dat niet te doen de levens van de inzittenden nodeloos in gevaar heeft gebracht. Het is op dat vlak dat de film minder overtuigend is. De groep die Sully en zijn co-piloot (gespeeld door Aaron Eckhart) ondervraagt worden bijna neergezet als karikaturen. Er is weinig ruimte voor nuance en dat heeft de film nogal wat kritiek opgeleverd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet de grootste fan ben van films die Eastwood maakt (zo vond ik American Sniper ook tegenvallen omdat deze het verhaal te rooskleurig neerzette) en ook deze wist me niet volledig mee te nemen. Het gedeelte in het vliegtuig was zeker het kijken waard, maar alles daar buiten wist geen emotionele snaar te raken, ondanks het prima spel van Hanks, Eckhart en de rest van de cast.