Al in de eerste paar shots na het opzetten van deze film overheerst het gevoel dat je op het punt staat iets bijzonders te bekijken. Het contrastrijke zwart/wit doet de jungle van de Amazone er anders uit zien. Niet het vochtige, bedrukkende groen dat normaal de boventoon voert, maar een neutraliteit waarin de hoofdpersoon zich begeeft. Een gebied dat grotendeels niet is ingekleurd en waar nog veel moet worden ontdekt. Het is 1900 en de Duitse ontdekkingsreiziger Theo (Jan Bijvoet) trekt samen met zijn gids Manduca door de jungle. Hij is echter ziek en de sjamaan Karamakate is de enige die hem nog kan redden. Die vertrouwt Theo echter niet omdat hij de laatste van zijn volk is en de rest door blanken is uitgemoord. Toch onstaat er een breekbare band en trekken de drie de rivier over, op zoek naar een zeldzame plant.
Het Amazone gebied doet iets met mensen. De films van Werner Herzog zoals Fitzcarraldo (waarin een man een boot over een berg heen wil trekken) of Aguirre, The Wrath of God (waarin Spanjaarden op zoek gaan naar El Dorado) toonden dat al. Herzog zelf ondervond dat tijdens het maken ook, zoals goed naar voren komt in de documentaire Burden of Dreams. Hij noemde de jungle (ook al houdt hij er van) een vloek, een gebied dat God in boosheid gemaakt heeft en dat er harmonie is, een harmonie van collectieve en overweldigende moord. In El Abrazo de la Serpiente gaat het vooral om het effect dat Europeanen op het gebied hebben gehad en dan met name de inheemse bevolking. Dat levert regelmatig schokkende momenten op. De gevolgen van de rubberhandel en zendingsdrang worden pijnlijk duidelijk. Niet alleen als Theo rondreist, maar ook in een andere verhaallijn die zich tientallen jaren later afspeelt en je ziet hoe die inmenging jaren later zijn uitwerking hebben gehad.
Regisseur Ciro Guerra wilde alle die verhalen in één film uitbeelden. Hij baseerde zich op twee oude reisboeken en mengde dat met verhalen van de inheemse bevolking. Hij paste uit respect voor de Amazone echter details aan om mensen en de natuur te beschermen. Daarmee is het een film geworden die aanvoelt als een levendige droom waarbij je door verschillende tijden wordt heengevoerd, getuige bent van gebeurtenissen die uit nachtmerries lijken te komen en tegelijkertijd daadwerkelijk plaats hebben gevonden. Een indrukwekkende titel die misschien niet voor iedereen toegankelijk is, maar mij wist te betoveren.
