Als filmliefhebbers kijk je natuurlijk veel films, maar de realiteit is dat de grote films die we zien bijna altijd gemaakt zijn in Amerika. Natuurlijk kijk je (zeker als je een fan bent van arthouse) films uit andere landen, maar waarschijnlijk is dat maar een fractie. Ik vroeg me daarom af:
Wat zijn jouw “blinde vlekken” als het gaat om internationale films?
Toen ik recent The Story of Film uitkeek realiseerde ik me hoeveel internationale topfilms ik nog niet gezien heb en dat ik redelijk wat blinde vlekken heb. Zo heb ik bijna geen enkele Russische of Indiase film gezien, maar ik zou ook graag meer Franse of Scandinavische films willen zien. Mocht je goede tips hebben dan hoor ik dat natuurlijk graag.
Wij hebben tips ten overvloede. Ik noem een Les petits mouchoirs, The broken Circle Breakdown, De Helaasheid Der Dingen, The Selfish Giant, La Jaula de Oro, Die Grøne Glagtere en Mustang. Een paar voorbeelden, maar voor mij toppers. Als regisseurs kan ik Felix van Groeningen (Belg) en Anders Thomas Jensen (Deen) aanraden.
De laatste is een Turkse film. Wij hadden na het zien van Wintersleep (ook Turks) niet meer zo een trek in Turkse films. Wij hadden een blinde vlek omdat we dachten dat we de emoties en de taal niet goed begrepen. Toen we Mustang toch zijn gaan kijken, bleken wij dus gewoon een blinde vlek te hebben. Dat geldt overigens ook voor Aziatische films. Daar gaan wij nooit naartoe en ik kijk ze ook nooit. Dat is ook echt een blinde vlek.
Voor overige tips kun je natuurlijk op ons blog terecht 😉
Ik heb één grote blinde vlek denk ik. Ik kijk maar af en toe internationale films en die zijn meestal Aziatisch, Frans of Duits.
Een echte blinde vlek heb ik niet, maar voor mijn gevoel mis ik wel het één en het ander uit Spanje en Duitsland. De Internationale films die ik kijk komen meestal toch wel uit Scandinavië en Frankrijk. Aziatische films kijk ik gewoon niet graag, dus dat mag gezien worden als mijn blinde vlek hoewel dit dus een bewuste keuze is 🙂
Voor mij zijn er veel blinde vlekken als het gaat om internationale films en dan vooral als het gaat om niet Amerikaanse films. Dit komt voornamelijk doordat het aanbod van niet Amerikaanse films minder is. Ik bedoel dat er in andere landen ook veel films gemaakt worden, deze zijn echter niet ( of beperkt) in de Nederlandse bioscopen te zien of krijgen geen dvd release. Je kan tegenwoordig via internet natuurlijk dvd’s in het buitenland bestellen maar dan ben je misschien weer afhankelijk van ondertiteling.
Internationale films zijn bij mij één grote blinde vlek 🙂
Het is ook om die reden dat ik aan het einde van het jaar alleen maar een voorlopige Top 10 samen kan stellen omdat ik de filmhuis titels vaak pas in een later stadium zie.
Het is bij mij toch vooral Pathe Unlimited, HBO en Netflix wat de klok slaat en dat zijn voornamelijk de mainstream titels.