Recent deelde ik al de eerste bioscoopervaring van m’n dochter. Als filmliefhebbende ouder wil ik dat natuurlijk tot een zekere mate stimuleren. Het zette me aan het denken:
Op welke manier hebben je ouders invloed gehad op je liefde voor films?
Ik moet toegeven dat ik me niet kan herinneren dat ik toen ik opgroeide (tot m’n tienerjaren) heel veel films keek. Ik kan me herinneren dat we wel eens naar de bioscoop gingen, maar dat was niet heel erg vaak. Rond kerst keken we op TV meestal wel films, maar verder zijn m’n ouders geen fervente filmkijkers. Het was in m’n tienerjaren dat de liefde voor films pas echt begon te groeien.
Op welke manier hebben je ouders invloed gehad op je liefde voor films?
Mijn vader was een filmliefhebber en door hem keek ik op jonge leeftijd al films als Back to the Future en Jurassic Park. Vroeger ging ik met hem mee naar de videotheek en toen mocht ik rond mijn 10e al horrorfilms huren dus ik denk dat mijn liefde voor horror zo is begonnen.
Leuk om te horen en twijfel er niet aan dat hij je liefde voor horror zeker heeft aangewakkerd 🙂
Mijn ouders hebben eigenlijk weinig invloed op mij gehad op dit gebied. Zelf keken ze zo nu en dan weleens een film maar heel erg enthousiast werden ze er ook niet van. Toch heb ik daar wel goede herinneringen aan want zo weet ik nog goed dat ik met mijn vader voor het eerst naar de videotheek ging (daar Unlawful Entry gehuurd) en met mijn moeder voor het eerst naar een echte grote mensen film ging (Ghost). Sweet memories.
Leuk om te lezen 🙂
Beetje late reactie, maar door vakantie niet echt frequent on-line geweest.
Ik kan mij niet herinneren dat ik met mijn ouders naar de bios ben geweest. Ik ging altijd met mijn vriendinnetje en haar vader. Mijn ouders spraken wel altijd over hoe zij vroeger samen naar de film gingen.Verder was ik altijd gefascineerd door de foto’s die op zolder hingen. Daar had mijn vader zijn doka, en op de muur hingen foto’s van Rita Hayworth, Orson Welles, Marcello Mastroianni, Anita Ekberg en Marilyn Monroe. Er werd uitvoerig op mijn vragen ingegaan, maar vooral het (trieste) verhaal van Marilyn sprak mij aan. Op mijn twaalfde ofzo, kreeg ik een heel mooi boek over haar, vol met foto’s en ik koester dat boek nog altijd. Die foto’s van die filmsterren hebben waarschijnlijk zoveel invloed gehad dat ik op mijn eerste trip naar NY een ontzettend zwaar fotoboek vol met filmsterren heb gekocht. Ik heb mijzelf bijna een hernia getild, maar het was het waard. Mijn moeder zat zowat te kwijlen toen ze het door zat te bladeren!
Dus die foto’s maakten diepe indruk en hebben je toch de kant van de film opgestuurd 🙂 Heb je dat fotoboek nog steeds?