The Trip to Italy (2014)

Recensie The Trip to Italy

Steve Coogan en Rob Brydon hadden met The Trip een succesvolle serie, die het ook in de vorm van speelfilm goed deed. Ze spelen verzonnen versies van zichzelf die door het noorden van Engeland reizen en daar diverse restaurants aandoen en over van alles praten (en af en toe foute keuzes maken). Het populairst waren de momenten waarop ze bekende acteurs of personages imiteerden, zoals Michael caine of James Bond. In the Trip to Italy wordt het regenachtige Engeland verruilt voor het idyllische Italië.

Recensie The Trip to Italy

De chemie tussen Coogan en Brydon is weer even sterk als in het origineel, waarbij de twee aan elkaar gewaagd zijn en ze niet voor elkaar onder willen doen. De snelle dialogen zitten vol grappige opmerkingen en ook in deze film komen er weer een aantal leuke imitaties langs en discussies over film. Er zit weinig verhaal in de film (Brydon die een auditie moet opsturen en ook hier weer probeert z’n libido de baas te blijven), maar dat is in dit geval niet de reden dat je er naar kijkt. Het geheel speelt zich af tegen de achtergrond van diverse Italiaanse locaties. Die locaties, met indrukwekkende hotels en betoverende uitzichten, zijn net zoals het eten dat voorgeschoteld wordt ook een genot om naar te kijken. Daarmee voelt The Trip to Italy ook daadwerkelijk aan als een kortstondige vakantie.

2 thoughts on “The Trip to Italy (2014)

  1. Totaal niet mee eens. Waar The trip nog leuk was door het originele karakter van de interactie tussen de mannen is het hier slechts een herhaling van zetten en zoveel imitaties komen op een gegeven moment je strot uit. Verder wordt er weinig aandacht aan het eten geschonken. Tot 6x toe zie je de mannen aan tafel en verder dan een paar keer “heerlijk”komen ze niet. Dan heb ik zelf exact dezelfde reis gemaakt en genoten van het prachtige Italie. Wat je nu van deze roadmovie vnl ziet is de mini op kronkelwegen. Weing panoramaas of stedeschoon (Capri en Rome-beide prachtig – komen er helemaal bekaaid af). Dan nog in plaats van die heerlijke Italiaanse muziek (hier en daar een flard Verdi) Alanis Morisette teveel; lekker Italiaans ook….En last but not least er is totaal geen verhaal !!
    Nee mensen dit is GEEN speelfilm, zwaar onvoldoende. Op zijn best een compilatie van reisverhalen a la 3 op reis (wat verder kijkt en dieper graaft) Als ik een nieuwe titel moest verzinnen : The egotrip.

    • Respecteer die mening helemaal en het is inderdaad meer van hetzelfde, toch wist ik er weer evenveel van te genieten. De originele Trip had ook bijzonder weinig verhaal en voelde (net als deze) heel erg geïmproviseerd aan. Jammer dat je er niet zo van hebt kunnen genieten.

Leave a Reply to carla Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *