Fury (2014) – Recensie

Oorlog is hel en voor Don ‘Wardaddy’ Collier (Brad Pitt), Boyd ‘Bible’ Swan (Shia LaBeouf), Trini ‘Gordo’ Garcia (Michael Peña) en Grady ‘Coon-Ass’ Travis (Jon Bernthal) komt die hel in de vorm van een tank die ze “Fury” gedoopt hebben. De groep is al geruime tijd samen onder leiding van Wardaddy en hebben heel wat verschrikkingen meegemaakt. De Amerikaanse tanks zijn in vergelijking met de Duitse zwak, waardoor ze al veel crews van andere tanks hebben om zien komen. Norman Ellison (Logan Lerman) heeft nog nooit eerder gevochten, is opgeleid om snel te kunnen typen en staat niet te springen om zich bij de andere mannen aan te sluiten. Hij komt er al snel achter wat oorlog inhoudt wanneer de Amerikaanse troepen steeds verder Duitsland binnendringen.

Regisseur en schrijver David Ayer kiest met het volgen van een tankploeg een origineel uitgangspunt voor deze tweede wereldoorlog film. Natuurlijk zijn er verschillende films waarin tanks voorkomen, maar niet waarin alleen het leven op een tank in beeld komt. De acteurs spelen hun rollen voortreffelijk en komen zeer overtuigend over. Ze gaan allemaal anders met de situatie om. Of dat nu in God is of het zoveel mogelijk zonder regels leven is, samen hebben ze het doel om te overleven. De karakterisatie lijkt misschien oppervlakkig, maar aangezien het karakters zijn die al jaren met elkaar samenwerken past het simpelweg niet om veel achtergrondverhalen te vertellen. Door hun daden en af en toe een anecdote wordt er een duidelijk beeld van ze geschetst en leeft je met ze mee.

De oorlog wordt hier uitermate rauw in beeld gebracht. Alles is vies, lichaamsdelen vliegen regelmatig in het rond en normale regels lijken niet meer te bestaan. Het is een film die onder je huid gaat zitten omdat je je realiseert dat je als soldaat plotseling dood kan zijn. Ayer maakt zo nu en dan gewaagde keuzes, zoals het gebruik van “tracer rounds”, waardoor het lijkt alsof ze in de tweede wereldoorlog al gebruik maakten van lasers, maar het maakt het voor de kijker visueel duidelijker wat er gaande is.

Voor de crew van Fury lijkt het spreekwoord “Hell hath no Fury” niet te gelden, want de verschrikkingen die ze meemaken hebben hun effect gehad op de mannen. Als kijker zie je slechts een gedeelte en het is niet voor te stellen wat het effect is op de mannen die zo’n oorlog echt meegemaakt hebben. De film is misschien niet in het zelfde rijtje als een Saving Private Ryan of Full Metal Jacket te noemen, maar het laat de harde kanten van de oorlog zien zonder dat het de mannen als helden af te schilderen. Het zijn stuk voor stuk soldaten die net zoals de soldaten in bijvoorbeeld Vietnam films heel erg duidelijk maken dat ze er eigenlijk niet willen zijn en proberen te overleven.