De korte film krijgt over het algemeen maar weinig aandacht. Ik moet toegeven dat het ook voor mezelf geldt en dat ik slechts sporadisch er eentje bekijk wanneer deze door een andere blog wordt aangeraden. Zo nu en dan komen er echter films uit die er een aantal aan elkaar plakken en op die manier de aandacht weten te krijgen, zoals Paris/New York I Love You (die wisten te boeien) of Movie 43 (ronduit slecht). Wild Tales is ook opgebouwd uit een aantal korte films, maar levert die samenbundeling van korte verhalen een boeiende film op?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen is het antwoord op die vraag een overtuigend ja. De titel dekt de lading perfect, want de verhalen die hier worden verteld zijn bizar, overgoten met een dikke laag zwarte humor. De 6 verhalen hebben bijna allemaal te maken met wraak en frustratie en laat zien tot welke extremen dat kan leiden. Voorbeelden daarvan zijn een ruzie tussen twee bestuurders, een man die gefrustreerd raakt door het bureaucratisch systeem of een bruiloft die niet helemaal verloopt als gepland. Als kijker zit je vanaf de opening op het puntje van je stoel om uit te vinden waar het volgende gedeelte je nu weer heen zal slepen.
Deze Argentijnse film is voor mij één van de meest verrassende films van het jaar en biedt de kijker een donkere, maar tegelijkertijd grappige blik op verschillende gebeurtenissen. Daarbij proef je regelmatig een licht kritische toon richting de maatschappij, zoals bijvoorbeeld ook een film als Falling Down deed. Wild Tales draait vanaf morgen in de bioscoop en is zeker een bezoekje waard. Voor mij persoonlijk een film die een goede kans maakt om hoog in mijn top 10 van 2014 te komen.
Pingback: The Ballad of Buster Scruggs (2018) – Recensie | De Filmkijker