Wat is de ontstaansgeschiedenis van de site, waarom ben je deze begonnen?
Ik heb jarenlang als bij-/hobbybaantje in een videotheek gewerkt, waar we gelukkig altijd erg eerlijk mochten zijn richting klanten. Door de ondergang van de videotheekbranche had ik echter door dat als ik in de toekomst zo eerlijk mogelijk met mensen wilde blijven ‘ouwehoeren’, dat ik dan een website op moest zetten. Nu is een website/blog natuurlijk minder interactief dan écht face-to-face-contact, maar ik kon zo wel op een vergelijkbare en eerlijke manier over films blijven praten, aangevuld met het feit dat ik zelf aan wat (onafhankelijke) films heb meegewerkt als co-producent, en hierdoor ook meer inzicht kreeg in het hele achterliggende proces, waardoor m’n recensies af en toe ook wat meer ‘diepgang’ krijgen.
Wat is het onderscheidend karakter van de site?
Ik denk en/of hoop het eerlijke en onafhankelijke van m’n recensies. Ik schrijf vanuit mijn beleving m’n mening op, zonder hier een ‘waarheid’ te claimen. Heb ooit een reactie van een professionele recensent gekregen, die vond dat ik de regels van het schrijven van een recensie niet goed volgde. Ik heb ‘m bedankt voor z’n kritiek, maar ben vooral ook blij dat ik me niet echt aan regels hoef te houden. Ik schrijf wat ik zelf graag zou willen lezen, maar geef het ook toe als ik een film niet direct door heb. De meeste (professionele) recensenten schrijven alsof hun mening de waarheid is. Ik schrijf liever “Ik had ‘m niet direct door” dan “De film is onbegrijpelijk”, want ik ben zelf ook niet alwetend.
Waarvan geniet je het meest op je site en wat motiveert je om te blijven schrijven?
Ondanks dat ik m’n site anoniem wil houden – het gaat niet om mij en mijn mening, maar om het delen van mijn beleving, waar anderen mogelijk iets aan hebben – zijn er natuurlijk genoeg mensen in m’n omgeving die weten dat Filmofiel mijn site is. Het meest geniet ik van mensen die me bijvoorbeeld op feestjes of in de kroeg aanspreken en volledig onverwacht zeggen dat ze al tijden plezier aan m’n site beleven. Dat het ze helpt een keuze te maken uit het gruwelijk grote aanbod aan films dat te zien is, en dat ze soms ook goed gewaarschuwd worden voor slechte films.
Dat is de primaire motivatie om te blijven schrijven, maar vanuit m’n ‘echte’ werk is het ook interessant voor me om films te blijven analyseren, om ook in m’n dagelijkse (en betaalde) werk mezelf te blijven verbeteren.
Op welke manier heeft het schrijven je manier van films kijken verandert?
Ik ben wel licht neurotisch, als in: ik vond lange tijd dat ik van alle films die ik zag een recensie moest schrijven. En doordat het aantal bezoekers ook zeker afhankelijk is van de frequentie van schrijven, vraag ik me soms wel eens af of ik de film kijk omdat ik ‘m wil zien, of omdat ik een recensie erover wil schrijven. Natuurlijk vind ik het wel vet als ik een nieuw bezoekersrecord op m’n site heb, ook al geef ik niet graag toe dat ik daarin natuurlijk vooral naar m’n ego luister Knipogende emoticon.
Of het echt m’n manier van film kijken veranderd heeft weet ik niet, want ik keek altijd al wat analytischer naar films vanuit m’n werk. Het kijken van steeds meer ‘goede’ films heeft m’n manier van films kijken meer veranderd dan het schrijven erover, denk ik.
Wat is het favoriete artikel dat je geschreven hebt?
Pfffff, dat is een lastige vraag. Er staan nu inmiddels meer dan 900 recensies op Filmofiel, maar wat m’n favoriete is weet ik niet echt. De recensies die direct in me opkomen zijn die van The Tree of Life, Mud en Killing Them Softly, niet geheel toevallig ook drie van m’n favoriete films van de laatste drie, vier jaar.
Wat zijn je vijf favoriete films?
Nog zo’n vrijwel onmogelijke vraag, alhoewel ik wel een duidelijke nummer 1 heb:
Lenny (Bob Fosse, 1974).
Niet alleen vanwege de kwaliteit van de film zelf, maar zeker vanwege het onderwerp: Lenny Bruce, een Amerikaanse stand-up comedian, die zich niet wilde conformeren aan het Amerika van eind jaren 50 begin jaren 60 van de vorige eeuw. Hij was ook een sterk voorstander van de vrijheid van het woord (daarmee waarschijnlijk ook een groot voorbeeld voor ‘onze’ Hans Teeuwen), maar haalde zich daardoor wel de haat van het Amerikaanse justitie-apparaat op de hals. Want zó vrij was Amerika toen natuurlijk ook al niet.
Verder in m’n top 5, redelijk willekeurig qua volgorde:
Lost Highway
Pulp Fiction
Taxi Driver
American: The Bill Hicks Story
Hoeveel films kijk je gemiddeld per week?
Dat verschilt nogal. De laatste tijd veel te weinig, maar normaliter zo’n vijf per week.
Heb je speciale filmgerelateerde objecten in huis waar je erg trots op bent (bijvoorbeeld een poster of iets wat uit een film komt)?
Er hangt nogal pontificaal een poster van Lenny in m’n woonkamer. Verder hecht ik niet zoveel waarde aan materiële dingen, buiten m’n flinke verzameling DVD’s en Blu-rays natuurlijk…
Zijn er nog andere weetjes die je graag zou willen delen?
Nou, dat er geen ‘waarheid’ is inzake filmrecensies. Ik beschrijf het liefste mijn beleving van een film, die van veel zaken afhankelijk is. Iets wat door sommige ‘collega’s’ als zwakte wordt gezien, maar ik vind niet dat ik de waarheid in pacht heb. Soms begrijp ik een film niet, wat kan komen doordat de filmmaker zijn visie niet goed over weet te brengen, maar dat kan ook komen doordat ik zelf de diepere essentie van de film mis.
En juist het ‘leren’ ontdekken van die essentie – elke goede film is samen te vatten in één vaak vrij simpel ogende maar betekenisvolle essentie – zorgt ervoor dat ik waarschijnlijk nooit zal stoppen met films kijken, mede ook omdat het een geweldig medium is om naast erg fijn vermaak ook spiritueel of filosofisch uitdagend te zijn. En til daar niet te zwaar aan, maar ik vind de mens in al z’n facetten interessant, en film is een geweldig medium om véél meer te bieden dan enkel plat vermaak. Niet dat ik op z’n tijd niet van plat vermaak kan genieten (ik ben bv. een zeer groot Will Ferrell-fan Knipogende emoticon), maar een film is voor mij pas echt geweldig als ie me uitdaagt, omdat de visie van de filmmaker me raakt of interesseert en na laat denken over hoe ik het leven zie…