Under the Skin (2014)

Toen Kanye West z’n laatste album Yeezus uitbracht was er een groot aantal fans die teleurgesteld waren omdat de muziek anders was in vergelijking met eerdere albums. De beats waren bijna experimenteel en velen knapten daar op af. Het was geen ‘standaard hip hop album’. Persoonlijk vond ik het album goed, juist omdat er iets anders geprobeerd werd, het was op een bepaald niveau uitdagend. Under the Skin weet dat op filmgebied te doen. De vraag is of de gemiddelde filmfan wel van die uitdaging zal kunnen genieten.

Als je graag een duidelijk en goed te volgen verhaal wilt in de films die je kijkt dan zal Under the Skin daar niet aan voldoen. Scarlett Johansson speelt de hoofdrol (er wordt geen gebruik gemaakt van namen en ook op de IMDB pagina van deze film zal je ze niet vinden). Ze rijdt in een witte bestelbus door Schotland en stopt vaak om de weg te vragen aan verschillende mannen, die ze (wanneer ze single blijken te zijn) vervolgens probeert te verleiden. Daarnaast wordt er regelmatig een mysterieuze motorrijder getoond, die een aantal vervelende klusjes uitvoert. Het is aan de kijker om betekenis aan de gebeurtenissen te geven.

Alhoewel de film uiteindelijk wel wat antwoorden geeft over wat Johansson’s karakter doet zal je je voor het grootste gedeelte moeten laten meevoeren door de gebeurtenissen, waarbij de onheilspellende muziek en vreemde beelden je regelmatig een oncomfortabel gevoel geven. De film ziet er op momenten uit als een documentaire/road trip om vervolgens weer een heel onwerkelijk tafereel te laten zien. Het is een ongemakkelijke ervaring, maar juist omdat de film zo anders is valt het op en blijft het je bij. Scarlett Johansson speelt haar rol soms met de charme die je van haar gewend bent, maar is ook voor grote gedeelten van de film emotieloos. Toch is dat precies wat nodig is voor de rol die ze speelt. Under the Skin is ‘an acquired taste’, maar is als je van een beetje uitdaging houdt zeker het kijken waard.