Noah (2014) – Recensie

Review Noah

Toen bekend werd dat de regisseur van mijn favoriete film (Black Swan) het verhaal van Noah ging verfilmen was ik erg benieuwd wat daar het resultaat van zou worden. Darren Aranofsky weet namelijk met zijn films altijd sterke emoties op te roepen. De karakters in zijn films worstelen vaak met emoties en met sterke psychische gevolgen. Dat juist hij als niet gelovig persoon zo’n bekend verhaal zou verfilmen wekte dan ook meteen mijn interesse. Met een budget van meer dan 125 miljoen kon hij zijn visie op het verhaal dan ook naar zijn visie ontwikkelen.

Recensie Noah

Het verhaal van Noah zal voor de meesten wel bekend zijn: Noah (Russell Crowe) krijgt de opdracht van God om een ark te bouwen waar alle dieren van de wereld in kunnen zodat de wereld opnieuw bevolkt kan worden. Het zou geen Aranofsky film zijn wanneer dit verhaal recht toe recht verfilmd zou zijn. Noah wordt in het algemeen gezien als een goed persoon die de dieren redde, maar het feit dat hij de rest van de mensen op de wereld liet verdrinken krijgt hier ook aandacht. Het is een keuze die hij heeft gemaakt en mee moet leven. Noah is in deze film geen heilige, hij is iemand die overtuigt is van zijn missie en daar van niemand, zelfs zijn familie, tegenspraak duldt. Het verhaal van de dieren is eigenlijk maar een klein detail in de gehele film: de dieren komen, worden met een bepaalde stof in een soort coma gebracht en verder spelen ze geen rol. De focus is vooral op Noah en zijn familie.

Review Noah

Iedere bezoeker van deze film zal al een bepaald idee hebben over het verhaal, waardoor er bepaalde onderdelen zullen opvallen die niet in het verhaal van Noah stonden. Zo zijn er The Watchers, grote rotsmonsters die Noah beschermen die menig kijker tegen de haren zullen strijken. Zelf vond ik de uitleg van deze monsters (engelen die de mensheid wilden redden en daar vervolgens gestraft voor werden door ze in steen te vangen) origineel waardoor ze een belangrijk onderdeel van het verhaal zijn en het bouwen van de ark geloofwaardig maken. Zo’n groot vaartuig kan simpelweg niet door een enkele man gemaakt worden.

De eerste helft van de film is vooral groots en vol spectaculaire actie, terwijl het tweede gedeelte meer psychologisch is. Aranofsky weet een aantal zeer indrukwekkende momenten neer te zetten waarbij het scheppingsverhaal één van de hoogtepunten is. De film uit aan het begin kritiek op de huidige maatschappij en wat er met de aarde gedaan wordt en het is dus ook een film met een boodschap. Met Noah laat Aranofsky een boeiende visie op het het bijbelse verhaal zien die niet bij iedereen in de smaak zal vallen, maar die de kijker tot nadenken aanzet over het originele verhaal en de mentale worsteling waarmee de hoofdpersoon moest leven.

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

3 thoughts on “Noah (2014) – Recensie

    • Nee, ik had er zelf ook meer van verwacht, maar het zette me achteraf wel aan het denken. Aranofsky heeft interessante zaken met het verhaal gedaan die, als je er over nadenkt, eigenlijk niet zo vreemd zijn. Ook het feit dat na de vloed er maar een paar mensen zijn om de wereld te herbevolken zet tot nadenken aan. Als dat kan, waarom dan geen rotsmonsters en magie?

  1. Pingback: Exodus: Gods and Kings (2014) - De Filmkijker

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *