Waar heb ik nu net naar zitten kijken? Dat was de eerste vraag die bij me opkwam na het zien van The Counselor. Mijn verwachting vooraf was dat dit een lust voor het oog en geest zou zijn: De film is geregisseerd door Ridley Scott (Blade Runner, Alien, Thelma & Louise, Gladiator, Black Hawk Down) en heeft een geweldige sterrencast waaronder Michael Fassbender, Penélope Cruz, Cameron Diaz, Javier Bardem en Brad Pitt. Met zoveel ervaring en acteertalent waren m’n verwachtingen zeer hoog, totdat ik de eerste recensies zag verschijnen. Deze waren over het algemeen zeer negatief. Daarop besloot ik een bezoek aan de bioscoop uit te stellen en te wachten op de DVD, omdat ik graag mijn eigen mening vorm over een film aangezien smaken erg kunnen verschillen. Na het zien van de film bleef ik met die vraag zitten over wat ik gezien had. Was dit een geniale, onbegrepen Ridley Scott film of was dit echt zo slecht als de recensies deden geloven?
Michael Fassbender is “The Counselor”, een advocaat die er alles voor over heeft om z’n aanstaande vrouw Laura (Penélope Cruz) gelukkig te maken. Om nog meer geld te verdienen besluit hij in zee te gaan met een drugsdealer (gespeeld door Javier Bardem) en een groot transport te financieren. Hij neemt daarvoor contact op met Westray (Brad Pitt) die het allemaal voor hem zal regelen, maar hem duidelijk maakt dat het Mexicaanse kartel waarvan hij de drugs koopt korte metten maakt wanneer er iets fout gaat. Wat volgt is een verhaal waarin het drugstransport centraal staat, waarbij er natuurlijk het nodige mis gaat.
Michael Fassbender laat weer zijn acteertalent zien maar ook de rest van de cast mag er zijn, waarbij vooral Cameron Diaz je nog lang zal bijblijven als ijzige “bitch” die ieder ander mens als prooi ziet. Een scène waarbij ze op een auto zit, terwijl Javier Bardem vol ongeloof door de voorruit zit te kijken naar wat ze aan het doen is, is enkel te beschrijven als bizar. De film bevat ook een aantal erg gewelddadige momenten, die gedetailleerd in beeld worden gebracht en niets tot de verbeelding overlaten.
De film is met 138 minuten (extended cut) een lange zit. Daarbij is een groot aantal scènes overladen met te lange, filosofische dialogen die in een boek misschien tot nadenken zouden aanzetten, maar in filmvorm niet werken. Mensen praten normaal eenvoudigweg niet zoals ze doen in deze film. Dit leidt af waardoor de kijker al snel af kan haken en daardoor de rode draad in het verhaal langzaam verliest. Ondanks een aantal memorabele momenten weet regisseur Ridley Scott geen film af te leveren die het kijken waard is. Het verhaal dat de film probeert te vertellen ligt zo ver op de achtergrond dat het voor mij bijna niet mogelijk was om na het zien van de film een antwoord te geven op de vraag wat ik net gezien had.
