The Grand Budapest Hotel (2014) – Recensie

Recensie The Grand Budapest Hotel

Er zijn bepaalde regisseurs waarvan je hun werk bijna meteen kan herkennen door de stijl die ze gebruiken. Michael Bay staat bekend om z’n gebruik van explosies, veel shots van schaars geklede vrouwen en een fel kleurenpalet. Quentin Tarantino herken je aan zijn dialogen en z’n eerbetoon aan andere films en zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen. De fan zal zulke kenmerken zonder problemen herkennen.

Eén van de meest herkenbare stijlen is die van Wes Anderson. Zijn films hebben een zeer specifieke look, waarbij de sets in een poppenhuis lijken te passen, vaak met felle kleuren en een gevoel van een andere tijd. Er zijn ook een aantal camerabewegingen die hij graag gebruikt, zoals deze lang één as te bewegen, waarbij de actie door muren heen gevolgd wordt. In plaats van te knippen tussen twee standpunten bij een gesprek, blijft hij filmen en draait hij de camera. Het is een techniek die je maar weinig bij andere regisseurs tegenkomt. De karakters in zijn films zijn ronduit uniek te noemen, vaak door zeer opvallende kleding en bijzondere karaktertrekken. Ik moet toegeven dat ik in het begin van zijn carrière geen fan van zijn stijl was. Het was moeilijk om een connectie met de verhalen te maken, maar met zijn laatste paar films zijn m’n gedachten op dat gebied verandert. De verhalen die hij vertelt zijn sterker geworden en daarom keek ik dan ook uit naar deze film, The Grand Budapest Hotel.

Review The Grand Budapest Hotel

De film opent met een groot aantal opeenvolgende verhaal elementen waarbij je als kijker steeds dieper de film ingetrokken wordt: een meisje op een begraafplaats die het graf van een overleden schrijver bezoekt en z’n boek begint te lezen. Daarna komt de schrijver zelf in beeld die vertelt hoe hij zijn verhalen schrijft waarna je als kijker getransporteerd wordt naar een jaren 60 versie van het Grand Budapest hotel. Dat hotel was ooit een instituut onder hotels en werd dan ook bezocht door de rijken der aarde. De eigenaar (gespeeld door F. Murray Abraham) vertelt een jonge schrijver (Jude Law) hoe hij het hotel in zijn bezit kreeg. Die gelaagdheid draagt in principe weinig bij aan het geheel, maar het weet te fascineren. Je zou je daarbij misschien af kunnen vragen of dit Wes Anderson’s versie van Inception is, maar dat is niet het geval. Het is slechts een unieke en boeiende methode om de kijker de film in te trekken, op een typische Wes Anderson manier.

Bespreking The Grand Budapest Hotel

Het eigenlijke verhaal speelt zich af in de jaren twintig, waarbij Gustave H. (Ralph Fiennes) een hotel runt. Hij is een man alles over heeft voor zijn hotelgasten en dan met name de oudere en eenzame vrouwen. Eén van deze hotelgasten (een onherkenbare Tilda Swinton als Madame D.) bezoekt het hotel jaarlijks en is door zijn unieke vorm van aandacht verliefd geworden op Gustave. Kort nadat ze vertrekt komt ze te overlijden waarop Gustave, samen met hotelbediende Zero Moustafa (Tony Revelori), besluit om naar haar landgoed te reizen om afscheid te nemen. Wanneer het testament van Madame D. voorgelezen wordt is dit de start van een lang avontuur voor Gustave en Zero.

Recensie The Grand Budapest Hotel

The Grand Budapest Hotel wist me in no time voor zich te winnen. Het heeft alle kenmerken die je van een Anderson film verwacht en het eindresultaat is fantastisch. Wanneer je alleen al naar de cast kijkt verbaas je je hoeveel bekende acteurs en actrices de revue passeren. Het is een plezier om daar naar te kijken, zelfs als dat soms maar hele kleine rollen zijn. Wat ook opvalt is het formaat waarin het grootste gedeelte van de film vertoond wordt, dat is namelijk in een voor deze tijd ongebruikelijk 4:3 formaat, die ik me voor het laatst kan herinneren bij Meek’s Cutoff. Dit kleinere formaat vergeet je echter binnen no time door de visuele pracht van de beelden. Wes Anderson houdt van symmetrie en dat komt in elke shot naar voren. Acteurs verschijnen met grote regelmaat in het midden van het beeld en de ook de sets zijn symmetrisch opgebouwd.

De film is tot de nok toe gevuld met humor en voortreffelijk acteerwerk en is nu al één van m’n favorieten van dit jaar. The Grand Budapest Hotel is een hotel dat je graag wilt bezoeken, zelfs als dat bezoek slechts de duur van de film is. Het biedt namelijk een verblijf waarvan je naar alle waarschijnlijkheid zeer van zult genieten.

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

One thought on “The Grand Budapest Hotel (2014) – Recensie

  1. Pingback: Nieuwe kerstfilm van Wes Anderson – Come Together | De Filmkijker

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *