Een titel van een film (in combinatie met een poster) brengt bepaalde verwachtingen met zich mee. Bij deze film was die verwachting dat het een komedie was met Robert de Niro in de hoofdrol, geregisseerd door Martin Scorcese. Die aanname bleek al snel onjuist te zijn (wat betreft het comedie aspect). Het is meer Taxi Driver dan Taxi.
Met The Kind of Comedy kijkt Scorcese naar de obsessie om bekend te zijn, wat nog steeds relevant is. Rubert Pupkin (Robert De Niro) heeft een droom om het te maken als komiek. Hij is een volwassen man die nog steeds bij z’n moeder woont en de kelder heeft ingericht als een set van TV show. Hij heeft een plan om z’n “15 minutes of fame” te krijgen. Dat plan is erg alternatief.
Ik heb Robert de Niro in veel films zien spelen, maar z’n rol in deze film is naar mijn mening wel één van z’n beste. Z’n karakter komt initieel over als een erg sympathiek persoon, maar naarmate de film vordert is het duidelijk dat Rubert Pupkin geobsedeerd is met maar één doel en dat hij het woord afwijzing niet kent. Hij verkoopt zichzelf als de beste komiek die er is, maar omdat je hem als kijker niet ziet optreden begin je dat in twijfel te trekken. Scorcese speelt in dat opzicht met de kijker, maar geeft uiteindelijk wel waarop deze zit te wachten in een zeer gedenkwaardige scène. The King of Comedy wordt niet vaak genoemd als Scorcese’s beste werk, maar persoonlijk is het één van m’n favorieten. King of Comedy biedt misschien niet wat je initieel zou verwachten, maar in dit geval is dat positief.
