Ip Man (2008) – Recensie

De manier waarop je een nieuwe film ontdekt kan met bepaalde verwachtingen komen. Als ik veel positieve scores voor een film zie is m’n verwachting dat ik er ook van zal genieten, wat natuurlijk niet altijd zo is. Wanneer vrienden een film aanraden neem je aan dat je er zeker van zal genieten, omdat ze je smaak in films kennen. Deze film werd me op deze manier aangeraden. Ik hou wel van vechtfilms, dus zonder er iets van te weten zette ik ‘m op. Ik had geen idee dat het gebaseerd was op een echt verhaal, namelijk over de man die uiteindelijk Bruce Lee’s leraar zou zijn. De film blijkt ook deel van de IMDB top 250 deel uit te maken, waardoor ik erg verbaasd was dat ik ‘m nog niet gezien had (aangezien ik de meeste films al gezien heb.)

De film speelt zich af in de jaren 30 van de vorige eeuw toen Japan China binnenviel. Ip Man werd gezien als de beste kung fu leraar in het dorp Fo Shan en ebwijst dat in diverse gevechten voordat de Japanners binnenvallen. Die gebeurtenis verandert z’n leven. Hij moet samen met z’n vrouw en zoon z’n huis verlaten en andere dingen doen om te kunnen overleven.

Als je naar deze film kijkt krijg je het idee dat Ip Man onverslaanbaar was. Ik geloof best dat hij een goede vechter, maar kreeg wel het gevoel dat er wat vrijheden zijn genomen om het helemaal realistisch neer te zetten. Als je daar echter voorbij kijkt biedt de film een erg boeiend verhaal en prachtige gevechtscènes die je weten te vermaken. De sets zien er goed uit en Donnie Yen geeft z’n karakter hart en geloofwaardigheid. He speelt een man die bij z’n principes blijft, geeft om de mensen om hem heen en bereid is het extereme te doen om op die manier te kunnen blijven leven, ongeacht wat dat hem mogelijk kost. Het is een inspirerende manier om te leven.