Steekspel (2011)

Na Zwartboek uit 2006 moesten filmliefhebbers een tijdje wachten op de nieuwe film van regisseur Paul Verhoeven. Twee jaar geleden verbond hij zich aan de “Ziggo Entertainment Experience”, een nieuw concept en een manier van filmmaken die ook voor hem nieuw was. Het idee van deze “Experience” was dat slechts de eerste vijf pagina’s van het script door een professionele scriptschrijver, Kim van Kooten, beschikbaar zouden worden gesteld, waarna het aan de “crowd” (of “users”) was om de rest van het script te schrijven, te komen met nieuwe ideeën, muziek te maken, het concept te promoten of simpelweg op de ideeën van anderen te stemmen. Ziggo zette een groot platform op waar al die input te vinden was en door iedereen gebruikt kon worden. De film zou bestaan uit 8 afleveringen en werd dus stapsgewijs opgebouwd. Is het Paul Verhoeven gelukt met dit nieuwe concept een goede film te maken?

Omdat de film relatief kort is, is er voor de film een documentaire toegevoegd die laat zien hoe de film tot stand gekomen is. Het geeft een goed beeld van de moeilijkheden waar Verhoeven tegen aan liep, maar ook hoe er gewerkt werd. In principe interessante materie, maar wanneer je iemand bent die niet van ‘spoilers’ houdt, waar ik zelf ook onder val, dan weet de documentaire al van een aantal momenten in de film de verrassing te vertellen. Een aantal belangrijke details weet je dan al, wat ik persoonlijk erg jammer vond.

De film zelf draait om Remco (Peter Blok), die samen met twee zakenpartners een succesvol bedrijf heeft. Hij is getrouwd me Ineke (Ricky Koole) en heeft twee kinderen. Ondanks dat hij gelukkig lijkt te zijn, blijkt hij een rokkenjager te zijn. Wanneer tijdens zijn 50e verjaardag zijn ex-maitresse Nadja onuitgenodigd en zwanger verschijnt, beginnen zijn zorgen. Helaas is dat voor hem slechts het begin.

De verschillende karakters worden in vlot tempo neergezet en het verhaal houdt die vaart er in. Nergens krijg je als kijker het idee dat je aan elkaar geplakte afleveringen zit te kijken. Het is een volwaardige film waarin kleine details uit het begin later goed gebruikt worden om uiteindelijk een samenhangend geheel te vormen. Zoals het een Nederlandse film lijkt te betamen kan het nodige naakt niet ontbreken en wordt er op een losse manier met relaties omgegaan. Dat zal niet iedereen kunnen waarderen, maar juist daardoor heeft de film spanning, waarbij je op geen enkel moment een idee hebt waar het allemaal heen gaat.

Steekspel is echter geen film met alleen maar drama. Het heeft de nodige humor, waarbij Robert de Hoog, als zoon Tobias, verantwoordelijk is voor de grappigste momenten. Dat luchtige sausje dat over de film heen is gegoten, maakt het een vermakelijke geheel. De cast overtuigt en de nuance die regelmatig nodig is wordt goed via de ogen uitgebeeld. Als kijker leef je mee met Remco en zijn familie. Paul Verhoeven heeft met Steekspel, voor hem een sprong in het onbekende, bewezen dat je met behulp van “user generated content” een vermakelijke film kan maken.