Colter Stevens (Jake Gyllenhaal), een helicopterpiloot voor het leger, wordt gedesorienteerd wakker op een passagierstrein. Zijn vriendin (Michelle Monaghan) herkent hij niet en hij schrikt wanneer hij zijn eigen reflectie ziet. Hij lijkt zichzelf niet meer te zijn. Momenten later wordt hij opnieuw wakker, maar nu in een capsule achter een monitor waar hij wordt toegesproken dat hij weer terug moet. Voor hij het weet bevindt hij zich weer op de trein. Langzaam komt hij er achter dat hij ingezet wordt om een bom te vinden en de persoon die hem geplaatst heeft.
Colter blijft constant tussen twee realiteiten wisselen en de film maakt langzaam duidelijk wat er precies aan de hand is. Het stuk op de trein zou kunnen worden vergeleken met een film als Groundhog Day, aangezien een aantal zaken steeds hetzelfde zijn, maar Colter andere keuzes maakt. De puzzelstukjes vallen hierdoor langzaam in elkaar.
Jake Gyllenhaal speelt zijn rol voortreffelijk en slaagt erin de kijker mee te voeren in zijn verwarrende reis. Michelle Monaghan krijgt relatief weinig te doen, maar heeft genoeg chemie met Gyllenhaal. Sinds Shaft ben ik groot fan van Jeffrey Wright, die een zeer veelzijdig acteur is (zo speelde hij in Casino Royale een heel ander persoon als in Shaft). Alhoewel ook zijn rol hier niet al te groot is, weet hij een karakter neer te zetten dat maar op één ding gefocussed is en dat is successen behalen.
De film is geregisseerd door Duncan Jones, die eerder verantwoordelijk was voor het fantastische Moon. Vergeleken met die film is Source Code een stuk commerciëler, maar dit betekent niet dat deze film je ook niet aan het denken zet. Na de film zullen er ongetwijfeld verhitte discussies onstaan over wat er nu precies is gebeurd.
Score: 7