In de dagen dat Ro-Disc nog bestond stuurden ze regelmatig nieuwsbrieven met daarin verschillende filmlijsten en interessante recensies van films waar ik vaak nog niet van had gehoord. Eén van die films was Thursday die toen moeilijk te verkrijgen was en allen via Duitse import beschikbaar was. Door de lovende recensies in de nieuwsbrief besloot ik de film maar bij ze bestellen. De film heeft echt jaren op de plank gelegen (heb dat wel vaker), maar het werd tijd om de film te bekijken. Had ik ‘m beter kunnen laten liggen of is deze film de moeite waard?
De film opent meteen goed met de introductie van Nick (Aaron Eckhart), Dallas (Paulina Porizkova) en Billy Hill (James LeGros) die in een 7/11 een koffie proberen te krijgen, maar in discussie raken met de vrouw achter de kassa. Het wordt je als kijker meteen duidelijk dat regisseur en schrijver Skip Woods inspiratie uit het werk van Quentin Tarantino gehaald heeft door de dialogen en geweld.
Casey Wells (Thomas Jane) heeft vroeger met Nick gewerkt, maar heeft zijn criminele leven achter zich gelaten en leidt nu een normaal bestaan. Hij heeft een goede baan probeert samen met z’n vrouw een kind te adopteren. Z’n rustige leven wordt echter verstoord wanneer Nick ineens op de stoep staat. Hij leent z’n auto en vraagt hem op een koffertje te passen. Casey wordt vervolgens door diverse personen bezocht die allemaal op zoek zijn naar het koffertje, waarbij het al snel tot geweld komt.
Zoals gezegd is het duidelijk dat de film geïnspireerd is door het werk van Tarantino. De film weet echter nergens het nivo van bijvoorbeeld een Pulp Fiction of Reservoir Dogs te halen. Toch biedt deze film een verhaal met veel humor, spanning en geweld die zeker een aantal mensen zal shockeren. Roger Ebert boorde de film destijds de grond in, wat begrijpelijk is, maar zelf heb ik er toch van kunnen genieten. Als je makkelijk gekrenkt bent door extreem geweld en taalgebruik dan kan je de film beter links laten liggen, maar anders kan de film zeker een kans geven.
Score: 8