Hoe beleeft één persoon een wereldoorlog? Dat is de vraag waar deze, op de autobiografie van Wladyslaw Szpilman gebaseerde film, een antwoord op geeft.
De film volgt Szpilman en laat zien hoe langzaam de overheersing van de nazis vat op zijn leven begint te krijgen. In het begin is dit minimaal, maar deze groeit naarmate de film vordert steeds verder.
Het verhaal op zichzelf is al indrukwekkend, maar doordat je al weet wat er in de tweede wereldoorlog is gebeurd, maakt de film nog meer indruk. Szpilman ziet af en toe wat er rond om hem gebeurd. Hij op een gegeven moment niet meer op de hoogte van de grote veldslagen en verdere gebeurtenissen in de wereld. Je voelt daardoor hoe lang dat onderduiken moet hebben gevoeld, proberen te overleven en hoeveel geluk hij heeft gehad in sommige situaties. De film is ingetogen en persoonlijk door deze aanpak en dat maakt de film zo sterk.
Pingback: Psycho (1960) « Filmkijker
Pingback: De vele gezichten van... Adrien Brody - De Filmkijker